Maandagmiddag dus gaan tennissen, echt geestig. Kga waarschijnlijk alle maandagen nu gaan. 's Avonds is mn counsellor (kheb eindelijk een counsellor, na 2 maanden) gekomen om te kennismaken. Ze noemt Fatima en is een vrouw van ong 40 jaar. Ik kon natuurlijk niet praten met haar over mn problemen met mn familie, want mn familie zat erbij.
Dinsdag ben ik dan voor het eerst gaan voetballen naar een echt voetbalclub. Tis wel aan de andere kant van de stad. Dus eindelijk heb ik weer kunnen voetballen met voetbalschoenen, en het was nog eens een echte training. Daarna dan naar het huis van Fatima geweest om te babbelen. Ze vroeg al direct eigenlijk als ik wou veranderen van familie, en ik zei dus ja. Dr begint eindelijk schot in de zaak te komen. Dan over mn problemen vertelt (int Portugees, want ze kan maar beetje Engels). Dus we zien de volgende dagen hé. Ze zei wel dat mn moeder met haar had gepraat en dat ze echt van me hield, en dat ik een heel goede jongen ben, jiiiiihhaaaaaaaa, jammer dat het niet wederzijds is :p)
Vandaag maar een halfuurtje les gehad, want ze enkele van de unif kwamen ons dan halen voor een rondleiding op de unif (het schooljaar eindigt hier in december). Dus dan een beetje alles gezien, zoals een dood paard die in de Frigo lag bij de dierenartsen. En dan op het laatste gingen we naar het gebouw van de dokters, en ze hebben ons zelf de ruimte laten zien waar ze op mensen werken, en dr lagen 2 mensen, wel nog kiezig. Ze waren wel al 2 jaar dood (wat kun je dan daar mee aanvangen?), maar wel goed bewaard. Later vertelde Nina dat ze die mensen in Paraguay gaan kopen (ze kopen hier echt alles in Paraguay e; computers, GSM, Cameras en nu dus ook dooie mensen, omdat ze daar goedkoper zijn ---> er gebeuren daar veel meer moorden en soms hebben de vermoorden geen naasten, dus is het goedkoper).
groeten
sander
1 opmerking:
ik snap niets van je problemen met je familie, maar goed dat er eindelijk voor gekeken wordt. Is AFS bij jou ook zo slecht georganiseerd? Bij mij wel, ze hebben al 1 keer getelefoneerd omdat ze papieren van me nodig hadden, en 1 keer toen de politieke situatie hier volledig uit de hand was gelopen (alé toen dat het weer min of meer in orde was eigenlijk, dus veel te laat met andere woorden). Hier in Honduras is het leven ook echt goedkoop, een gsm voor 15 euro enzo. Leuk dat jij een keer een unif te zien krijgt, denk niet dat ik daar de kans toe ga krijgen, want in de stad waar ik zit hebben ze dat helemaal niet. Ook super dat jij wel veel kan sporten, op school heb ik nog geen sport gekregen (al de andere klassen wel al, versta het echt niet) en gevoetbalt wordt er hier wel, maar dat is dus vooral de jongens, ook baseball kennen ze hier, maar ook hier enkel jongens van school die dat spelen, de meisjes staan aan de kant te roepen. Gelukkig heeft mijn mama een dansgroep in de school waar ze werkt, dus ik ga telkens mee om de traditionele volksdansen te leren en om toch een beetje in beweging te zijn, en heb gisteren ook de fitness (echt ouderwets, de toestellen zijn volgens mij al 10 jaar oud ofzo) geweest en ga daar dus ook vaker naartoe gaan vanaf nu.
Eline
Een reactie posten