hallo iedereen
hier 1 van mn laatste berichtjes op mn blog. Wat is dit jaar toch gevlogen hé. Vorige vrijdag ben ik naar een 'festa junina' gegaan samen met enkele maten van de unif. Dit is soort feest, met allerlei standjes, je kan het een beetje vergelijken met onze kerstmarkten. Terwijl waren er ook sertanejo-optredens. De zaterdag ben ik dan vertrokken naar Gloria, waar ik tot maandag zou blijven. De zaterdagavond zijn ik, Irina, Alex en Patricia (vriendin van Alex) naar een rodeo geweest. Echt zoals in de films. Mannen die op wilde stieren en paarden kruipen en zo lang mogelijk erop proberen te blijven zitten. Daarna was er ook nog een (slecht) feestje. De maandag ben ik dan samen met Irina (zij doet vrijwilligerswerk daar) naar een school voor gehandicapten geweest.
Gisteren heb ik ook mn afscheidsfeestje gegeven in het huis van een vriendin dicht bij de unif (eigenlijk zijn we niet in dat huis gegaan, we zijn gewoon buiten allemaal op straat blijven staan).
gegroet
vrijdag 18 juni 2010
maandag 7 juni 2010
AFS en São Paulo
Hallo iedereen
Het weekend na mn reis naar het amazonewoud hadden we een AFS-dag met alle andere AFS’ers van mn staat. De vrijdagavond zijn we dus met zn allen naar Eva haar huis gegaan. De volgende dag hadden we dan die AFS dag. Niet echt veel speciaals, op het einde zat iedereen dan te bleiten, behalve de Belgen; kan iedereen weer denken dat de Belgen geen hart hebben. Hahahahaha. ’s Avonds zijn we dan nog met zn allen weggegaan.
De dinsdag daarna heb ik dan beslist dat ik de volgende dag naar São Paulo zou gaan. De woensdagmiddag ben ik dan vertrokken naar São Paulo met de bus. Ik kwam de volgende ochtend dan aan in São Paulo, waar ik dan nog de metro (properste en meest veilig uitziende metro die ik al ooit heb gezien trouwens) moest nemen naar het huis van mn tante (waar mn broer nu ook woont, omdat hij in São Paulo leert. São Paulo is echt een immense stad ( de 10e grootste stad ter wereld, met zo’n 10 miljoen inwoners, en tevens de grootste stad van Brazilie). Rond de middag zijn we dan vertrokken naar het centrum en heeft Caio me dan een beetje rondgeleid in São Paulo. Het huis waar ik verbleef lag echt in zo’n typische buurt, zo’n buurt die je echt in de films ziet (in tegenstelling tot Dourados). Het was een niet echt rijke buurt, kinderen voetbalden op straat, de foto’s zal ik later wel eens tonen, want k kan ze niet op internet zetten, want zo zou AFS te weten kunnen komen dat ik in São Paulo zat (wat ze dus niet mogen weten, omdat het zonder hun toestemming was). De zaterdagavond ben ik dan ook nog weggeweest met mn broer, mn neef en zn lief, en ng enkele maten van hem. Echt een zalig feestje, en eens zonder sertanejo. De zondag was het er dan nog een churrascu voor de verjaardag van mn nonkel, in de aanwezigheid van een plaatselijk sambabandje. Helaas moest ik dan ’s avonds alweer São Paulo verlaten na een meer dan geslaagde 4 daagse. Een heel leuke stad.
Het zijn trouwens nog maar 4 dagen tot het wk begint. Je ziet dit enorm aan het straatbeeld. In vele etallages van winkels hangen er geel-groene kleren, Braziliaanse vlaggen. Ik ben echt benieuwd wat het zal geven wanneer er een match gespeeld wordt. Blijkbaar ligt heel Brazilie dan plat. We zullen zien
Tot gauw
sander
Het weekend na mn reis naar het amazonewoud hadden we een AFS-dag met alle andere AFS’ers van mn staat. De vrijdagavond zijn we dus met zn allen naar Eva haar huis gegaan. De volgende dag hadden we dan die AFS dag. Niet echt veel speciaals, op het einde zat iedereen dan te bleiten, behalve de Belgen; kan iedereen weer denken dat de Belgen geen hart hebben. Hahahahaha. ’s Avonds zijn we dan nog met zn allen weggegaan.
De dinsdag daarna heb ik dan beslist dat ik de volgende dag naar São Paulo zou gaan. De woensdagmiddag ben ik dan vertrokken naar São Paulo met de bus. Ik kwam de volgende ochtend dan aan in São Paulo, waar ik dan nog de metro (properste en meest veilig uitziende metro die ik al ooit heb gezien trouwens) moest nemen naar het huis van mn tante (waar mn broer nu ook woont, omdat hij in São Paulo leert. São Paulo is echt een immense stad ( de 10e grootste stad ter wereld, met zo’n 10 miljoen inwoners, en tevens de grootste stad van Brazilie). Rond de middag zijn we dan vertrokken naar het centrum en heeft Caio me dan een beetje rondgeleid in São Paulo. Het huis waar ik verbleef lag echt in zo’n typische buurt, zo’n buurt die je echt in de films ziet (in tegenstelling tot Dourados). Het was een niet echt rijke buurt, kinderen voetbalden op straat, de foto’s zal ik later wel eens tonen, want k kan ze niet op internet zetten, want zo zou AFS te weten kunnen komen dat ik in São Paulo zat (wat ze dus niet mogen weten, omdat het zonder hun toestemming was). De zaterdagavond ben ik dan ook nog weggeweest met mn broer, mn neef en zn lief, en ng enkele maten van hem. Echt een zalig feestje, en eens zonder sertanejo. De zondag was het er dan nog een churrascu voor de verjaardag van mn nonkel, in de aanwezigheid van een plaatselijk sambabandje. Helaas moest ik dan ’s avonds alweer São Paulo verlaten na een meer dan geslaagde 4 daagse. Een heel leuke stad.
Het zijn trouwens nog maar 4 dagen tot het wk begint. Je ziet dit enorm aan het straatbeeld. In vele etallages van winkels hangen er geel-groene kleren, Braziliaanse vlaggen. Ik ben echt benieuwd wat het zal geven wanneer er een match gespeeld wordt. Blijkbaar ligt heel Brazilie dan plat. We zullen zien
Tot gauw
sander
vrijdag 28 mei 2010
Tillegem bos in't groot
Hallo iedereen
Ik ben sinds gisteren terug van mn heel leuke reis naar amazone, samen met zo’n 80 andere uitwisselingsstudenten (waaronder 6 Belgen).
Vrijdagmiddag rond 3 uur ben ik vertrokken met de bus naar Campo Grande vanuit Dourados aangezien ik de volgende ochtend mn vlucht had om 5 uur. In Campo Grande aangekomen ben ik naar Silvia gegaan, en zijn we ’s avonds nog weggegaan naar een open bar feestje. Thuisgekomen van dat feestje heb ik mn valies genomen, en met de taxi naar de luchthaven vertrokken. Rond 8.30 kwam ik toe in Brasilia, waar ik een uurtje later een ander vliegtuig nam richting Manaus. Aangekomen in Manaus, moesten ik en nog een aantal andere uitwisselingsstudenten wachten op andere studenten. Rond 3 uur zijn we dan vertrokken naar ons hotel, waar we onze namiddag nog een beetje gevuld hebben met luieren en aan het zwembad zitten. ’s Avonds zijn we dan naar een soort folklore feest geweest waar er 2 groepen bestaan. De avond dat wij gingen was het de beurt aan de ‘Caprichoso’, de blauwe groep. Daar aangekomen zagen we dat iedereen in het blauw gekleed was, terwijl er een soort van muziekoptreden te zien was.
Zaterdag. In de ochtend hebben we het ontbijt genutigd in ons hotel, waarbij ik toch wel 1 opmerking moet geven. De ananas van het amazonewoud is veeeeeeeeeeeeeeel lekkerder dan de ananas van de rest van de wereld. Veeeeeeel zoeter. Na het ontbijt sprongen we allen de bus in dei gelukkig met airco was uitgerust. Buiten liepen de temperaturen op tot zo’n 38 graden denk ik. We deden een kleine citytour; we bezochten een parkje, de opera van Manaus, een artisanale winkel, een museum met opgezette vissen en een krokodil (of nagemaakte), opgespelde prachtige vlinders, spinnen, kakkerlakken en ander ongedierte. Er was ook een exemplaar aanwezig van één van de meest gevreesde vissen van de amazone. Als je aan het zwemmen was in de amazone, en je urineerde, dan kwam dit visje via de geslachtsorganen binnengezwommen en begon alles vanbinnen op te eten. Tof is anders. Na een Mc Dondals middagmaal veroberd te hebben in het shoppingcenter, vertrokken we met de bus naar ‘Presidente Figueiredo’. We reden langs de BR174, dit is de enigste weg die naar het noorden loopt. Ze verbindt Brazilie met Venezuela, Guyana,.... Een interessant weetje hieromtrent is dat er een stuk van die weg maar van 6 tot 18 uur open was, omdat dit stuk namelijk eigendom is van de indianen. Als er buiten deze uren toch nog iemand reed, mogen de indianen die mensen vermoorden. Deze indianen staan namelijk niet ondergeschikt aan de Braziliaanse wet. ’s Avond hebben we nog een wandeling gemaakt in het regenwoud met enkele stops. We konden oa in het donker in een waterval zwemmen, we bezochten ook een grot, en we moesten een stuk van het traject wandelen met het water tot aan onze knieen (voor mij dus tot aan mn scheenbenen é). Het was wel weer enorm warm, gezweet dat ik heb, niet normaal. Na een verfrissende douche (warm water was er niet in onze ‘poussada’) en avondmaal genomen te hebben, stond er ons nog een optreden van indianendansers te wachten.
Zondag. Vroeg opgestaan om in een waterval te gaan zwemmen. Rond 10 uur teruggekeerd om ons klaar te maken om terug te keren naar Manaus waar onze boten ons stonden op te wachten. We hadden 2 boten tot onzer beschikking waar elk 40 studenten zouden op slapen, de tijd verdrijven, douchen, .... Er was ook nog een derde boot die dienst deed als restaurantboot. Ik zat op de boot met nog 5 Belgen, een beetje Duitsers, Amerikanen, en nog een paar andere nationaliteiten en een hele hoop Italianen. De boot had 2 verdiepen. Op de onderste verdieping bevonden de valiezen, de 3 WC’s en de 2 douches zich. Op de bovenste verdieping hielden we ons bezig tijdens onze vrij tijd. Er was een muziekinstallatie, kaarten. Het was ook op dit overdekte dek dat we sliepen. ’s Avonds hangden we daar namelijk onze hangmatten op. De volledig dag was het wel bijna altijd snikheet, juist ’s nachts was het frisjes. Eens vertrokken met de boot zijn we eerst naar het punt gegaan waar de rio (rio = rivier in het Portugees) Amazonas (geel-bruine kleur) en de rio negro (zwarte kleur) samenkomen, ook wel de ‘encontro das aguas’ (ontmoeting van wateren) genoemd. Het was wel speciaal om te zien, want als het water samenkomt, mengt het niet direct; het loopt eerst nog enkele kilometers naast elkaar verder. We bezochten ook een dorp op de amazone, die dus drijvend was. Tijdens de zondsondergang zijn we dan met onze motorische kano’s uitgevaren om oa reusachtige victorialelies te bezichtigen en een klein krokodilletje te vangen (kheb er een foto mee)
Maandag. ’s Ochtends hebben we een beetje gezwommen in de rio negro. Daarna bezochten we een ‘typische’ indianenstam, maar ja, je zag duidelijk dat het heel toeristisch was hoor. Allemaal houten en strooien hutjes, beschilderd, bijna geen kleren, maar als je verder keek zag je achter de bomen elektriciteitspalen enzo, niet echt geloofwaardig maarja. Er zat daar trouwens ook een aapje in een kooitje die de hele tijd zat te wiebelen in een hangmat. In de namiddag hebben we dan nog eens gezwommen. Wist je trouwens dat de rio negro de grootste zijrivier ter wereld is en de tweede rivier met het grootste debiet (na de amazonerivier)
Vanaf nu herriner ik me nog maar vaag wat we zo allemaal gedaan hebben
Dindsdag. ’s Ochtend zijn we gaan (proberen) piranhas vissen, helaas heb ik niks gevangen. We zijn ook naar een indiaan gegaan die toonde hoe tapioca (een soort meel gemaakt van maniok) gemaakt wordt.
Woensdag. Vandaag zijn we naar een strand gegaan. ’s Avonds hebben we nog een paar krokodilletjes gevangen.
Donderdag. In de namiddag zijn we naar een goed ontwikkeld indianendorp gegaan, die met hulp van Belo tours (de reisorganisatie waarmee we mee waren) opgebouwd werd. Zo is er een school met computers en airco. We hebben er ook een voetbalmatch gespeeld tegen de lokale indianenselectie. Helaashebben we ons na een 1-1 gelijk spel gewonnen moeten geven in de penalty’s.
Vrijdag. In de ochtend zijn we dolfijnen gaan bekijken en voederen, die je ook kon aanraken. In de namiddag mochten ze zwemmen in de rio negro. De nacht hebben we doorgebracht in onze hangmat midden in het regenwoud (dus niet in de boot).
Zaterdag. In de voormiddag mochten we per 2 in kanotjes rondpeddelen, in de vooravond hebben we dan nog een wandeling gemaakt. Zo hebben we we onder andere een natuurlijk geneesmiddel (stuk boom) gegeten dat zou moeten helpen tegen diarree. Gevolg: 2 dagen diarree.
Zondag. Onze laatste dag was aangebroken. We zijn nog een indianenstam gaan bezoeken (die weer heel toeristisch was) en naar een strandje gegaan. Om 3 uur ’s nachts had ik dan mn vliegtuig. Uiteindelijk kwam ik om 6 uur ’s avonds moe maar voldaan van een fantastische reis terug. Een reis om nooit te vergeten.
Ik ben sinds gisteren terug van mn heel leuke reis naar amazone, samen met zo’n 80 andere uitwisselingsstudenten (waaronder 6 Belgen).
Vrijdagmiddag rond 3 uur ben ik vertrokken met de bus naar Campo Grande vanuit Dourados aangezien ik de volgende ochtend mn vlucht had om 5 uur. In Campo Grande aangekomen ben ik naar Silvia gegaan, en zijn we ’s avonds nog weggegaan naar een open bar feestje. Thuisgekomen van dat feestje heb ik mn valies genomen, en met de taxi naar de luchthaven vertrokken. Rond 8.30 kwam ik toe in Brasilia, waar ik een uurtje later een ander vliegtuig nam richting Manaus. Aangekomen in Manaus, moesten ik en nog een aantal andere uitwisselingsstudenten wachten op andere studenten. Rond 3 uur zijn we dan vertrokken naar ons hotel, waar we onze namiddag nog een beetje gevuld hebben met luieren en aan het zwembad zitten. ’s Avonds zijn we dan naar een soort folklore feest geweest waar er 2 groepen bestaan. De avond dat wij gingen was het de beurt aan de ‘Caprichoso’, de blauwe groep. Daar aangekomen zagen we dat iedereen in het blauw gekleed was, terwijl er een soort van muziekoptreden te zien was.
Zaterdag. In de ochtend hebben we het ontbijt genutigd in ons hotel, waarbij ik toch wel 1 opmerking moet geven. De ananas van het amazonewoud is veeeeeeeeeeeeeeel lekkerder dan de ananas van de rest van de wereld. Veeeeeeel zoeter. Na het ontbijt sprongen we allen de bus in dei gelukkig met airco was uitgerust. Buiten liepen de temperaturen op tot zo’n 38 graden denk ik. We deden een kleine citytour; we bezochten een parkje, de opera van Manaus, een artisanale winkel, een museum met opgezette vissen en een krokodil (of nagemaakte), opgespelde prachtige vlinders, spinnen, kakkerlakken en ander ongedierte. Er was ook een exemplaar aanwezig van één van de meest gevreesde vissen van de amazone. Als je aan het zwemmen was in de amazone, en je urineerde, dan kwam dit visje via de geslachtsorganen binnengezwommen en begon alles vanbinnen op te eten. Tof is anders. Na een Mc Dondals middagmaal veroberd te hebben in het shoppingcenter, vertrokken we met de bus naar ‘Presidente Figueiredo’. We reden langs de BR174, dit is de enigste weg die naar het noorden loopt. Ze verbindt Brazilie met Venezuela, Guyana,.... Een interessant weetje hieromtrent is dat er een stuk van die weg maar van 6 tot 18 uur open was, omdat dit stuk namelijk eigendom is van de indianen. Als er buiten deze uren toch nog iemand reed, mogen de indianen die mensen vermoorden. Deze indianen staan namelijk niet ondergeschikt aan de Braziliaanse wet. ’s Avond hebben we nog een wandeling gemaakt in het regenwoud met enkele stops. We konden oa in het donker in een waterval zwemmen, we bezochten ook een grot, en we moesten een stuk van het traject wandelen met het water tot aan onze knieen (voor mij dus tot aan mn scheenbenen é). Het was wel weer enorm warm, gezweet dat ik heb, niet normaal. Na een verfrissende douche (warm water was er niet in onze ‘poussada’) en avondmaal genomen te hebben, stond er ons nog een optreden van indianendansers te wachten.
Zondag. Vroeg opgestaan om in een waterval te gaan zwemmen. Rond 10 uur teruggekeerd om ons klaar te maken om terug te keren naar Manaus waar onze boten ons stonden op te wachten. We hadden 2 boten tot onzer beschikking waar elk 40 studenten zouden op slapen, de tijd verdrijven, douchen, .... Er was ook nog een derde boot die dienst deed als restaurantboot. Ik zat op de boot met nog 5 Belgen, een beetje Duitsers, Amerikanen, en nog een paar andere nationaliteiten en een hele hoop Italianen. De boot had 2 verdiepen. Op de onderste verdieping bevonden de valiezen, de 3 WC’s en de 2 douches zich. Op de bovenste verdieping hielden we ons bezig tijdens onze vrij tijd. Er was een muziekinstallatie, kaarten. Het was ook op dit overdekte dek dat we sliepen. ’s Avonds hangden we daar namelijk onze hangmatten op. De volledig dag was het wel bijna altijd snikheet, juist ’s nachts was het frisjes. Eens vertrokken met de boot zijn we eerst naar het punt gegaan waar de rio (rio = rivier in het Portugees) Amazonas (geel-bruine kleur) en de rio negro (zwarte kleur) samenkomen, ook wel de ‘encontro das aguas’ (ontmoeting van wateren) genoemd. Het was wel speciaal om te zien, want als het water samenkomt, mengt het niet direct; het loopt eerst nog enkele kilometers naast elkaar verder. We bezochten ook een dorp op de amazone, die dus drijvend was. Tijdens de zondsondergang zijn we dan met onze motorische kano’s uitgevaren om oa reusachtige victorialelies te bezichtigen en een klein krokodilletje te vangen (kheb er een foto mee)
Maandag. ’s Ochtends hebben we een beetje gezwommen in de rio negro. Daarna bezochten we een ‘typische’ indianenstam, maar ja, je zag duidelijk dat het heel toeristisch was hoor. Allemaal houten en strooien hutjes, beschilderd, bijna geen kleren, maar als je verder keek zag je achter de bomen elektriciteitspalen enzo, niet echt geloofwaardig maarja. Er zat daar trouwens ook een aapje in een kooitje die de hele tijd zat te wiebelen in een hangmat. In de namiddag hebben we dan nog eens gezwommen. Wist je trouwens dat de rio negro de grootste zijrivier ter wereld is en de tweede rivier met het grootste debiet (na de amazonerivier)
Vanaf nu herriner ik me nog maar vaag wat we zo allemaal gedaan hebben
Dindsdag. ’s Ochtend zijn we gaan (proberen) piranhas vissen, helaas heb ik niks gevangen. We zijn ook naar een indiaan gegaan die toonde hoe tapioca (een soort meel gemaakt van maniok) gemaakt wordt.
Woensdag. Vandaag zijn we naar een strand gegaan. ’s Avonds hebben we nog een paar krokodilletjes gevangen.
Donderdag. In de namiddag zijn we naar een goed ontwikkeld indianendorp gegaan, die met hulp van Belo tours (de reisorganisatie waarmee we mee waren) opgebouwd werd. Zo is er een school met computers en airco. We hebben er ook een voetbalmatch gespeeld tegen de lokale indianenselectie. Helaashebben we ons na een 1-1 gelijk spel gewonnen moeten geven in de penalty’s.
Vrijdag. In de ochtend zijn we dolfijnen gaan bekijken en voederen, die je ook kon aanraken. In de namiddag mochten ze zwemmen in de rio negro. De nacht hebben we doorgebracht in onze hangmat midden in het regenwoud (dus niet in de boot).
Zaterdag. In de voormiddag mochten we per 2 in kanotjes rondpeddelen, in de vooravond hebben we dan nog een wandeling gemaakt. Zo hebben we we onder andere een natuurlijk geneesmiddel (stuk boom) gegeten dat zou moeten helpen tegen diarree. Gevolg: 2 dagen diarree.
Zondag. Onze laatste dag was aangebroken. We zijn nog een indianenstam gaan bezoeken (die weer heel toeristisch was) en naar een strandje gegaan. Om 3 uur ’s nachts had ik dan mn vliegtuig. Uiteindelijk kwam ik om 6 uur ’s avonds moe maar voldaan van een fantastische reis terug. Een reis om nooit te vergeten.
zondag 9 mei 2010
Floripa
Hallo iedereen
Hier volgt een verslagje van mn 2 weken Floripa.
De donderdagavond ben ik dus vertrokken met de bus naar Campo Grande. Daar aangekomen (rond 2 uur ’s nachts) moest ik nog een taxi nemen naar het vliegveld. Na zo’n 2 uurtjes gewacht te hebben vertrok mn eerste vliegtuig voor een uurtje half durende reis naar Goiania. Daar moest ik dan 3 uur wachten. Dan terug het vliegtuig op naar São Paulo voor een uurtjehalf, voor de verandering nog eens 3 uur gewacht en dan uiteindelijk het vliegtuig naar Florianopolis genomen. Daar aangekomen rond 5 uur, stond Marta (de vrouw van het gezin waar ik ging verblijven) me al op te wachten. ’s Avonds zijn we dan nog naar een verjaardagsfeestje gegaan. De volgende dag (zaterdag) ben ik dan samen met Liesa (een Belgische uitwisselingsstudent die in Floripa woont) naar een show van Jammil (mn lievelingszanger in Brazilie) gegaan, en kheb zn plectrum gekregen (al was het eindelijk iedereen wegduwen, en het van de grond oprapen). De zondag heb ik dan eerst uitgeslapen, en ’s middags was er dan churrascu. In de namiddag ben ik dan samen met Alexandre (die man van de familie waar ik verbleef) naar de stadsderby gaan kijken. Avaí speelde tegen Figeurese. We zaten in het bezoekende vak, want Alexandre is namelijk Figeurese supporter. Toch wel eens speciaals om zo’n wedstrijd in Brazilie mee te maken, en zeker een derby. De politie bijvoorbeeld is veel zichtbaarder aanwezig enzo. Zo ook toen het eerst 0-1 werd, en omdat wij aan de grens vd uit- en de thuissupporters zaten, loopt iedereen natuurlijk naar dat hekken om de anderen uit te dagen. En dat vond de politie natuurlijk niet zo leuk, en dus haalde de politieagent die op zo’n meter van me stond aan de andere kant van het hekken maar zn pepperspray boven. Gelukkig voor mn ogen heeft hij het niet moeten gebruiken.
De maandagochtend ben ik dan samen met Marta mn school (jaja, ik ben daar niet op mn luie krent gaan zitten, kmoest ook naart school) gaan regelen en mn uniform gaan kopen. ’s Middags hebk dan een beetje in het centrum, dat nog mooi was (een heel verschil met Dourados), gaan lopen, en daarna hebk de bus genomen om naar hetzelfde stadion van de dag ervoor te gaan om tickets te kopen voor de achtste finale van de ‘’Copa do Brasil’ tussen Avaí-Gremio. Gremio is namelijk het voetbalteam waar ik voor supporter, dus kon ik die match zeker niet missen. ’s Avonds zijn ik en Marta dan al naar het appartement aan het strand gegaan.
De dinsdag hebben we het hele noorden van het eiland (Floripa bestaat uit een eiland en een stuk continent; ik woonde in het centrum van het eiland) verkend, vele prachtige stranden gezien, heeeeeeel grote en lekkere scampis gegeten. We zijn dan ook gaan regelen dat ik zou kunnen windsurfen de volgende dagen (en dezelfde dag ook nog)
De woensdag was het feestdag, en zijn we naar een familiefeest geweest. ’s Avonds was dan de match Avaí-Gremio. De heenwedstrijd was geeindig op 2-1 in het voordeel van Gremio, en de terugwedstrijd hebben we wel verloren met 3-2, maar toch hebben we ons gekwalificeerd. ( Nu zitten we trouwens in de halve finale)
De donderdagochtend was dan mn eerste schooldag, en in de namiddag ben ik gaan windsurfen. De vrijdag (en de andere weekdagen zagen mn dagen er ook zo uit. De zaterdag heeft Marta me dan samen met André (mn broertje van 7 jaar; verwend nest maar wel een tof kereltje) het zuiden van het eiland getoond. De zondag zijn we naar het shoppingcenter gegaan. De zaterdag van mn laatste weekend in Florianopolis zijn we naar een pretpark ‘Beto Carreiro’ gegaan. Heel leuk, maar wel veel volk. De laatste dag van mn veel te vlug voorbijgevlogen verblijf in Floripa zijn we nog gaan eten, en nog een laatste maal gaan surfen in lekker veel wind. Heerlijk. De maandagochtend dan vroeg opgestaan en teruggevlogen naar Campo Grande waar ik nog een dag ben gebleven bij Silvia (Italiaanse uitwisselingsstudent). De rest van de week niet veel speciaal gedaan; voetbal, tennis en naar de unif (lees: op café) gaan. Ohja, zaterdag ben ik nog eens naar Paraguay gegaan. Kheb een hele hoop DVD’s van Braziliaanse artiesten gekocht (dus als ik terug ben, zul je allemaal je cowboypasjes kunnen uitvoeren op de Sertanejomuziek), kheb ook een ‘echte’ rolex gekocht voor 3 euro. Paraguay is echt te zalig om namaakspullen te kopen, hahahaha. Aanstaande vrijdag zal ik alweer Dourados verlaten, want ik vertrek namelijk naar het REGENWOUD!!!!!!!!!!!! Ik kijk er enorm naar uit, het gedacht alleen al. Ik zal er samen met een hele hoop andere uitwisselingsstudenten 3 dagen in Manaus verblijven, en dan nog een stuk of 5 dagen met een boot op de Amazone varen. We zullen slapen in hangmatten op de boot. En daarna duurt het nog maar een maandje voor ik Brazilie (toch wel met een dubbel gevoel) zal verlaten.
Vele groeten
Hier volgt een verslagje van mn 2 weken Floripa.
De donderdagavond ben ik dus vertrokken met de bus naar Campo Grande. Daar aangekomen (rond 2 uur ’s nachts) moest ik nog een taxi nemen naar het vliegveld. Na zo’n 2 uurtjes gewacht te hebben vertrok mn eerste vliegtuig voor een uurtje half durende reis naar Goiania. Daar moest ik dan 3 uur wachten. Dan terug het vliegtuig op naar São Paulo voor een uurtjehalf, voor de verandering nog eens 3 uur gewacht en dan uiteindelijk het vliegtuig naar Florianopolis genomen. Daar aangekomen rond 5 uur, stond Marta (de vrouw van het gezin waar ik ging verblijven) me al op te wachten. ’s Avonds zijn we dan nog naar een verjaardagsfeestje gegaan. De volgende dag (zaterdag) ben ik dan samen met Liesa (een Belgische uitwisselingsstudent die in Floripa woont) naar een show van Jammil (mn lievelingszanger in Brazilie) gegaan, en kheb zn plectrum gekregen (al was het eindelijk iedereen wegduwen, en het van de grond oprapen). De zondag heb ik dan eerst uitgeslapen, en ’s middags was er dan churrascu. In de namiddag ben ik dan samen met Alexandre (die man van de familie waar ik verbleef) naar de stadsderby gaan kijken. Avaí speelde tegen Figeurese. We zaten in het bezoekende vak, want Alexandre is namelijk Figeurese supporter. Toch wel eens speciaals om zo’n wedstrijd in Brazilie mee te maken, en zeker een derby. De politie bijvoorbeeld is veel zichtbaarder aanwezig enzo. Zo ook toen het eerst 0-1 werd, en omdat wij aan de grens vd uit- en de thuissupporters zaten, loopt iedereen natuurlijk naar dat hekken om de anderen uit te dagen. En dat vond de politie natuurlijk niet zo leuk, en dus haalde de politieagent die op zo’n meter van me stond aan de andere kant van het hekken maar zn pepperspray boven. Gelukkig voor mn ogen heeft hij het niet moeten gebruiken.
De maandagochtend ben ik dan samen met Marta mn school (jaja, ik ben daar niet op mn luie krent gaan zitten, kmoest ook naart school) gaan regelen en mn uniform gaan kopen. ’s Middags hebk dan een beetje in het centrum, dat nog mooi was (een heel verschil met Dourados), gaan lopen, en daarna hebk de bus genomen om naar hetzelfde stadion van de dag ervoor te gaan om tickets te kopen voor de achtste finale van de ‘’Copa do Brasil’ tussen Avaí-Gremio. Gremio is namelijk het voetbalteam waar ik voor supporter, dus kon ik die match zeker niet missen. ’s Avonds zijn ik en Marta dan al naar het appartement aan het strand gegaan.
De dinsdag hebben we het hele noorden van het eiland (Floripa bestaat uit een eiland en een stuk continent; ik woonde in het centrum van het eiland) verkend, vele prachtige stranden gezien, heeeeeeel grote en lekkere scampis gegeten. We zijn dan ook gaan regelen dat ik zou kunnen windsurfen de volgende dagen (en dezelfde dag ook nog)
De woensdag was het feestdag, en zijn we naar een familiefeest geweest. ’s Avonds was dan de match Avaí-Gremio. De heenwedstrijd was geeindig op 2-1 in het voordeel van Gremio, en de terugwedstrijd hebben we wel verloren met 3-2, maar toch hebben we ons gekwalificeerd. ( Nu zitten we trouwens in de halve finale)
De donderdagochtend was dan mn eerste schooldag, en in de namiddag ben ik gaan windsurfen. De vrijdag (en de andere weekdagen zagen mn dagen er ook zo uit. De zaterdag heeft Marta me dan samen met André (mn broertje van 7 jaar; verwend nest maar wel een tof kereltje) het zuiden van het eiland getoond. De zondag zijn we naar het shoppingcenter gegaan. De zaterdag van mn laatste weekend in Florianopolis zijn we naar een pretpark ‘Beto Carreiro’ gegaan. Heel leuk, maar wel veel volk. De laatste dag van mn veel te vlug voorbijgevlogen verblijf in Floripa zijn we nog gaan eten, en nog een laatste maal gaan surfen in lekker veel wind. Heerlijk. De maandagochtend dan vroeg opgestaan en teruggevlogen naar Campo Grande waar ik nog een dag ben gebleven bij Silvia (Italiaanse uitwisselingsstudent). De rest van de week niet veel speciaal gedaan; voetbal, tennis en naar de unif (lees: op café) gaan. Ohja, zaterdag ben ik nog eens naar Paraguay gegaan. Kheb een hele hoop DVD’s van Braziliaanse artiesten gekocht (dus als ik terug ben, zul je allemaal je cowboypasjes kunnen uitvoeren op de Sertanejomuziek), kheb ook een ‘echte’ rolex gekocht voor 3 euro. Paraguay is echt te zalig om namaakspullen te kopen, hahahaha. Aanstaande vrijdag zal ik alweer Dourados verlaten, want ik vertrek namelijk naar het REGENWOUD!!!!!!!!!!!! Ik kijk er enorm naar uit, het gedacht alleen al. Ik zal er samen met een hele hoop andere uitwisselingsstudenten 3 dagen in Manaus verblijven, en dan nog een stuk of 5 dagen met een boot op de Amazone varen. We zullen slapen in hangmatten op de boot. En daarna duurt het nog maar een maandje voor ik Brazilie (toch wel met een dubbel gevoel) zal verlaten.
Vele groeten
donderdag 15 april 2010
Vlug vlug vlug
hallo iedereen
vlug een berichtje voor ik vanavond naar Florianopolis ga.
Hier nog alles goed met mij. vorig weekend ben ik naar Gloria geweest, waar er zondag een churrascu was voor de verjaardag van Alex. Dan maandagochtend om 4.30 opgestaan, want ik moest de bus vroeg nemen naar Dourados omdat ik 's ochtends naar de tandarts moest. De rest van de week zijn er dan niet echt speciale dingen gebeurt. Zoals altijd gaan voetballen en tennissen, en naar de unif gaan (wat eigenlijk meer gewoon op café gaan zitten is geworden).
Vanavond vertrek is dus met het vliegtuig uit Dourados naar Campo Grande voor een halfuur durende vlucht, waar ik dan moet wachten tot morgenochtend 5 uur om te vertrekken. Na 2 tussenstops zal ik uiteindelijk morgenavond 5 uur in Floripa aankomen.
Ik keer terug op 1 mei.
vele groeten
sander
vlug een berichtje voor ik vanavond naar Florianopolis ga.
Hier nog alles goed met mij. vorig weekend ben ik naar Gloria geweest, waar er zondag een churrascu was voor de verjaardag van Alex. Dan maandagochtend om 4.30 opgestaan, want ik moest de bus vroeg nemen naar Dourados omdat ik 's ochtends naar de tandarts moest. De rest van de week zijn er dan niet echt speciale dingen gebeurt. Zoals altijd gaan voetballen en tennissen, en naar de unif gaan (wat eigenlijk meer gewoon op café gaan zitten is geworden).
Vanavond vertrek is dus met het vliegtuig uit Dourados naar Campo Grande voor een halfuur durende vlucht, waar ik dan moet wachten tot morgenochtend 5 uur om te vertrekken. Na 2 tussenstops zal ik uiteindelijk morgenavond 5 uur in Floripa aankomen.
Ik keer terug op 1 mei.
vele groeten
sander
maandag 5 april 2010
Pasen
Hallo iedereen.
Eerst en vooral een vrolijk Pasen aan iedereen. Ben ik blij dat Pasen gepasseerd is. Geloof het of geloof het niet, maar ik ben afgelopen week 3 keer na de kerk geweest. Het begint een ware foltering te worden. Als ik in Belgie zal aankomen, zal ik genoeg voor de rest van mn leven naar de kerk geweest zijn. Pasen werd hier trouwens toch min of meer gelijkaardig gevierd. Hier hebben we wel geen 2 weken vakantie. Ik had enkel donderdag en vrijdag geen school. De zondag van Pasen zijn ik en mn broers (want mn moeder is Caio aan het bezoeken in São Paulo) naar familie geweest. En er waren ook chocolade eieren. Helaas niet in grote aantallen, en helaas was het ook geen Belgische chocolade, maar het was toch beter dan niks.
De vorige weekends heb ik niet zoveel gedaan. Meestal waren ze gevuld met slapen, eten, uitgaan,.... Dus alles is hier nog goed hoor. Soms erger ik me wel een heel klein beetje heel hard aan mn vader z’n over-katholiek zijn, of van zn vriendjes. Zo was er 2 weken geleden iemand blijven middageten, en die vroeg dan welk geloof ik had. Ik zeg dus, zoals gewoonlijk ‘katholiek’, maar ik zeg er wel bij dat ik geen actieve beoefenaar van mn geloof ben, dat ik niet naar de kerk ga enzo,.... Krijg ik dan van die kerel naar mn hoofd geslingerd dat ik een niks ben (en mn vader zit dan daarbij, en die gaat daar waarschijnlijk dan mee akkoord; als ik later kinderen heb, en dr zegt iemand over een van hen, dat hij een ‘niks’ is, hij zal het geweten hebben), maar gelukkig ben ik al gewend van die over-gekke-katholieke uitspattingen van sommigen, dus antwoorde ik erop: ‘Dus je zegt dat ik een niets ben¿’ Ik zei nog dankuwel, gaf hem een schouderklopje en liep weg. Man, boos dat ik dat moment was. Soms voel ik wel een beetje een gebrek aan respect van mn vader, maar ja, het is een raren, dus zeg ik er nie teveel tegen (nie dat ik hem zoveel zie, gelukkig). Maar gelukkig vallen mn moeder en mn broers wel mee.
Over een kleine 2 weken vertrek ik ook naar Florianópolis, ook wel Floripa genoemd. Kzie er enorm naar uit. Maar waarschijnlijk heb ik daar al in mn vorig blogbericht over verteld.
Wat valt er voor de rest nog allemaal te vertellen, even denken.
Aja, er is vorige week in 1 of ander overheidsgebouw in Dourados een advocaat vermoord door een boer. Voor de beelden: http://www.youtube.com/watch?v=Uu7bYh_uOkY. Dit zie je hier trouwens nog veel op tv. Niet boeren die advocaten doodschieten, maar ik bedoel de expliciete beelden van misdrijven. Het nieuws is ook heel verschillend dan bij ons. Hier wordt er veel meer bericht over misdrijven, diefstallen, drugstraficanten(er zijn er ook meer, dus mss wel logisch.) En als de dader dan wordt opgepakt dan wordt hij speciaal voor de media als het ware tentoongesteld. Zo herriner ik me ook de beelden die ik van de week op tv heb gezien over een jongen die al een hele tijd ontvoerd was door een man, en doordat hij al zolang ontvoerd was, begon hij z’n ontvoerder als vader te zien. Van de week werd de ontvoerder samen met het kind opgepakt door de polite, en op tv waren de beelden te zien hoe de jongen in het politiebureau zn ontvoerder huilend bleef vastklemmen, terwijl de politie de jongen probeerde lost te rukken van zn ontvoerder om terug bij zn moeder te brengen. In Belgie zouden die beelden toch nooit op tv getoond worden.
Toen ik vrijdag naar de kerk ging (en eigenlijk buiten zat), liep er ook een man voorbij, achtervolgd door de politieman, die hem te pakken kreeg, en op de grond smeet. Even later kwam dan de politiejeep (er zijn hier geen combi’s , enkel jeeps) om hem mee te nemen. Het is wel grappig om te zien, want criminelen worden hier altijd als honden in de koffer geworpen van de jeeps.
En nog iets schandaligs. Een heel jaar is er geen deftige show van een deftige artiest. 2 weken geleden krijg ik ineens te horen dat de enige echt IVETE SANGALO een show zal hebben op 25 juni. Voor jullie klinkt Ivete Sangalo niet echt bekend, maar voor alle Brazilianen wel. Ze wordt DE koningin van Brazilie genoemd (en probeer maar eens een koningin te zijn in een land dat een republiek is). Ze is in Brazilie wat Lady Gaga, of Madonna en Britney Spears (in hun gloriejaren) in Europa en Amerika zijn of waren. Dus stel je voor dat je ineens te horen krijgt dat Lady gaga een optreden heeft in Lissewege. Dat zou toch geweldig zijn. Maar natuurlijk 1 probleem. Welke dag vertrek ik naar Belgie¿ Inderdaad. 25 juni, in de voormiddag of namiddag. Grrrrrr. Kon ze nu geen dagje vroeger komen¿
Om af te sluiten heb ik trouwens nog een tekstje gevonden over de indianenproblematiek in mn streek en stad. Het is een lange tekst (ik weet het), maar het is zeker eens de moeite om te lezen http://www.mo.be/index.php?id=348&tx_uwnews_pi2[art_id]=21376&cHash=7ed90d2e2b
En om echt aft e sluiten, en om jullie Braziliaanse muzikale kennis bij te schroeven, enkel Braziliaanse liedjes, gesorteerd per categorie
Sertanejo
Michel Telo – Beijo, me ligo
João Bosco e Vinicius – Chora me liga
Fernando e Sorocaba – Da cor do pecado
Fernando e Sorocaba – Paga pau
Guilherme e Santiago – E dai
Jorge e Matheus – Voa, beija flor
Luan Santano – Aqui é seu lugar
Luan Santano – Meteoro
Luan Santano – To de cara
Axé
Jammil – Praieiro
Jammil – E saudades
Jammil – Tchau
Jammil – E verão
Asa de aguia – Vale night
Asa de aguia – Dança do vampiro
Claudia Leite – Beijar na boca
Ivete Sangalo – Pais tropical
Parangolé – Rebolation
Psirico – Ela sai de saia
De rest hou ik voor een van de volgende blogberichten
PS sorry voor de omgekeerd Spaanse vraagtekens. Geen idee hoe het komt. ¿
Eerst en vooral een vrolijk Pasen aan iedereen. Ben ik blij dat Pasen gepasseerd is. Geloof het of geloof het niet, maar ik ben afgelopen week 3 keer na de kerk geweest. Het begint een ware foltering te worden. Als ik in Belgie zal aankomen, zal ik genoeg voor de rest van mn leven naar de kerk geweest zijn. Pasen werd hier trouwens toch min of meer gelijkaardig gevierd. Hier hebben we wel geen 2 weken vakantie. Ik had enkel donderdag en vrijdag geen school. De zondag van Pasen zijn ik en mn broers (want mn moeder is Caio aan het bezoeken in São Paulo) naar familie geweest. En er waren ook chocolade eieren. Helaas niet in grote aantallen, en helaas was het ook geen Belgische chocolade, maar het was toch beter dan niks.
De vorige weekends heb ik niet zoveel gedaan. Meestal waren ze gevuld met slapen, eten, uitgaan,.... Dus alles is hier nog goed hoor. Soms erger ik me wel een heel klein beetje heel hard aan mn vader z’n over-katholiek zijn, of van zn vriendjes. Zo was er 2 weken geleden iemand blijven middageten, en die vroeg dan welk geloof ik had. Ik zeg dus, zoals gewoonlijk ‘katholiek’, maar ik zeg er wel bij dat ik geen actieve beoefenaar van mn geloof ben, dat ik niet naar de kerk ga enzo,.... Krijg ik dan van die kerel naar mn hoofd geslingerd dat ik een niks ben (en mn vader zit dan daarbij, en die gaat daar waarschijnlijk dan mee akkoord; als ik later kinderen heb, en dr zegt iemand over een van hen, dat hij een ‘niks’ is, hij zal het geweten hebben), maar gelukkig ben ik al gewend van die over-gekke-katholieke uitspattingen van sommigen, dus antwoorde ik erop: ‘Dus je zegt dat ik een niets ben¿’ Ik zei nog dankuwel, gaf hem een schouderklopje en liep weg. Man, boos dat ik dat moment was. Soms voel ik wel een beetje een gebrek aan respect van mn vader, maar ja, het is een raren, dus zeg ik er nie teveel tegen (nie dat ik hem zoveel zie, gelukkig). Maar gelukkig vallen mn moeder en mn broers wel mee.
Over een kleine 2 weken vertrek ik ook naar Florianópolis, ook wel Floripa genoemd. Kzie er enorm naar uit. Maar waarschijnlijk heb ik daar al in mn vorig blogbericht over verteld.
Wat valt er voor de rest nog allemaal te vertellen, even denken.
Aja, er is vorige week in 1 of ander overheidsgebouw in Dourados een advocaat vermoord door een boer. Voor de beelden: http://www.youtube.com/watch?v=Uu7bYh_uOkY. Dit zie je hier trouwens nog veel op tv. Niet boeren die advocaten doodschieten, maar ik bedoel de expliciete beelden van misdrijven. Het nieuws is ook heel verschillend dan bij ons. Hier wordt er veel meer bericht over misdrijven, diefstallen, drugstraficanten(er zijn er ook meer, dus mss wel logisch.) En als de dader dan wordt opgepakt dan wordt hij speciaal voor de media als het ware tentoongesteld. Zo herriner ik me ook de beelden die ik van de week op tv heb gezien over een jongen die al een hele tijd ontvoerd was door een man, en doordat hij al zolang ontvoerd was, begon hij z’n ontvoerder als vader te zien. Van de week werd de ontvoerder samen met het kind opgepakt door de polite, en op tv waren de beelden te zien hoe de jongen in het politiebureau zn ontvoerder huilend bleef vastklemmen, terwijl de politie de jongen probeerde lost te rukken van zn ontvoerder om terug bij zn moeder te brengen. In Belgie zouden die beelden toch nooit op tv getoond worden.
Toen ik vrijdag naar de kerk ging (en eigenlijk buiten zat), liep er ook een man voorbij, achtervolgd door de politieman, die hem te pakken kreeg, en op de grond smeet. Even later kwam dan de politiejeep (er zijn hier geen combi’s , enkel jeeps) om hem mee te nemen. Het is wel grappig om te zien, want criminelen worden hier altijd als honden in de koffer geworpen van de jeeps.
En nog iets schandaligs. Een heel jaar is er geen deftige show van een deftige artiest. 2 weken geleden krijg ik ineens te horen dat de enige echt IVETE SANGALO een show zal hebben op 25 juni. Voor jullie klinkt Ivete Sangalo niet echt bekend, maar voor alle Brazilianen wel. Ze wordt DE koningin van Brazilie genoemd (en probeer maar eens een koningin te zijn in een land dat een republiek is). Ze is in Brazilie wat Lady Gaga, of Madonna en Britney Spears (in hun gloriejaren) in Europa en Amerika zijn of waren. Dus stel je voor dat je ineens te horen krijgt dat Lady gaga een optreden heeft in Lissewege. Dat zou toch geweldig zijn. Maar natuurlijk 1 probleem. Welke dag vertrek ik naar Belgie¿ Inderdaad. 25 juni, in de voormiddag of namiddag. Grrrrrr. Kon ze nu geen dagje vroeger komen¿
Om af te sluiten heb ik trouwens nog een tekstje gevonden over de indianenproblematiek in mn streek en stad. Het is een lange tekst (ik weet het), maar het is zeker eens de moeite om te lezen http://www.mo.be/index.php?id=348&tx_uwnews_pi2[art_id]=21376&cHash=7ed90d2e2b
En om echt aft e sluiten, en om jullie Braziliaanse muzikale kennis bij te schroeven, enkel Braziliaanse liedjes, gesorteerd per categorie
Sertanejo
Michel Telo – Beijo, me ligo
João Bosco e Vinicius – Chora me liga
Fernando e Sorocaba – Da cor do pecado
Fernando e Sorocaba – Paga pau
Guilherme e Santiago – E dai
Jorge e Matheus – Voa, beija flor
Luan Santano – Aqui é seu lugar
Luan Santano – Meteoro
Luan Santano – To de cara
Axé
Jammil – Praieiro
Jammil – E saudades
Jammil – Tchau
Jammil – E verão
Asa de aguia – Vale night
Asa de aguia – Dança do vampiro
Claudia Leite – Beijar na boca
Ivete Sangalo – Pais tropical
Parangolé – Rebolation
Psirico – Ela sai de saia
De rest hou ik voor een van de volgende blogberichten
PS sorry voor de omgekeerd Spaanse vraagtekens. Geen idee hoe het komt. ¿
zaterdag 13 maart 2010
Unif
hallo iedereen
Ik zal verder schrijven waar ik ongeveer gebleven was.
Ik ben dus begonnen met de universiteit. En ik kan gerust zeggen dat het veeeeeeel leuker, interessanter, vrijer, plezanter,... is dan terceiro ano opnieuw doen. De eerst les begint om 19.10 en eindigt om 20.40. Dan hebben we pauze tot 21.00, en dan duurt de 2e les tot 22.30. Ik word opgehaald van thuis door een busje en ook afgezet bij me thuis. Zoals eerder vermeld is de unif veel vrijer dan het middelbaar; je mag binnenkomen in de klas wanneer je wilt, je mag weggaan wanneer je wilt, en ik kan je zeggen (tot nu toe) ligt het tempo nog altijd lager dan bij het middelbaar in Belgie.
Het grootste pluspunt aan de unif vind ik, is dat mn medeleerlingen veel leuker zijn. Niet dat er bij die in het middelbaar geen leuke tussenzaten, maar het is anders.
En zoals ik net zei, mag je uit de klas weglopen wanneer je maar wilt, idem voor het binnenkomen. Zo komt het dus dat ik in mn 2 weken lange unifloopbaan waarschijnlijk nog geen volledige lesdag in klas heb gezeten.
De vakken die ik heb zijn: Porugees, Creativiteit, geschiedenis van de communicatie, sociologie, informatica ( op MAC's), fotografie (kheb al een foto leren ontwikkelen, in een donkere kamer ( totdat er iemand per ongeluk het licht aanstak, zodat iedereen opnieuw mocht beginnen ) ), en ik denk dat dit het is.
Zo hadden we vrijdag 3 uur lang gewoon beetje knutselles (we moesten publiciteitsspulletjes in miniatuur uit karton maken in groepen; uiteindelijk zat er 1 iemand te werken, en de rest terrere te drinken.) Het eerste jaar journalisme is trouwens samen met Publicidade. Donderdagavond hebben we ook 'festa da salla' (feest van de klas). Dit gebeurt tijdens de lessen hebk gehoord (en het grappige is dat die leerkrachten daarmee instemmen. In Belgie zou het ten eerste al niet mogen, een feestje tijdens de lessen, en ten tweede zou de leerkracht zitten zagen dat hij zo achter geraakt met de leerstof, hier zitten ze daar duidelijk niet mee in)
Vorig weekend ben ik ook naar Campo Grande geweest, want Silvia (uit Italie) woont daar nu. Vrijdag benk vertrokken, en maandagochtend was ik terug weg. Echt een leuk weekend.
Van midden april tot begin mei zal ik naar Florianópolis gaan. Enkele foto's om van te genieten: (http://images.google.com/images?rlz=1C1CHMB_nlBR354BR355&sourceid=chrome&q=praia%20floripa&um=1&ie=UTF-8&sa=N&hl=nl&tab=wi)
Ik zal daar 2 weken in een gastgezin verblijven, naar school gaan, en de stad leren kennen.
Voor de rest denk ik dat er hier niet zoveel nieuws onder de zon ligt.
Vele groetjes
Ik zal verder schrijven waar ik ongeveer gebleven was.
Ik ben dus begonnen met de universiteit. En ik kan gerust zeggen dat het veeeeeeel leuker, interessanter, vrijer, plezanter,... is dan terceiro ano opnieuw doen. De eerst les begint om 19.10 en eindigt om 20.40. Dan hebben we pauze tot 21.00, en dan duurt de 2e les tot 22.30. Ik word opgehaald van thuis door een busje en ook afgezet bij me thuis. Zoals eerder vermeld is de unif veel vrijer dan het middelbaar; je mag binnenkomen in de klas wanneer je wilt, je mag weggaan wanneer je wilt, en ik kan je zeggen (tot nu toe) ligt het tempo nog altijd lager dan bij het middelbaar in Belgie.
Het grootste pluspunt aan de unif vind ik, is dat mn medeleerlingen veel leuker zijn. Niet dat er bij die in het middelbaar geen leuke tussenzaten, maar het is anders.
En zoals ik net zei, mag je uit de klas weglopen wanneer je maar wilt, idem voor het binnenkomen. Zo komt het dus dat ik in mn 2 weken lange unifloopbaan waarschijnlijk nog geen volledige lesdag in klas heb gezeten.
De vakken die ik heb zijn: Porugees, Creativiteit, geschiedenis van de communicatie, sociologie, informatica ( op MAC's), fotografie (kheb al een foto leren ontwikkelen, in een donkere kamer ( totdat er iemand per ongeluk het licht aanstak, zodat iedereen opnieuw mocht beginnen ) ), en ik denk dat dit het is.
Zo hadden we vrijdag 3 uur lang gewoon beetje knutselles (we moesten publiciteitsspulletjes in miniatuur uit karton maken in groepen; uiteindelijk zat er 1 iemand te werken, en de rest terrere te drinken.) Het eerste jaar journalisme is trouwens samen met Publicidade. Donderdagavond hebben we ook 'festa da salla' (feest van de klas). Dit gebeurt tijdens de lessen hebk gehoord (en het grappige is dat die leerkrachten daarmee instemmen. In Belgie zou het ten eerste al niet mogen, een feestje tijdens de lessen, en ten tweede zou de leerkracht zitten zagen dat hij zo achter geraakt met de leerstof, hier zitten ze daar duidelijk niet mee in)
Vorig weekend ben ik ook naar Campo Grande geweest, want Silvia (uit Italie) woont daar nu. Vrijdag benk vertrokken, en maandagochtend was ik terug weg. Echt een leuk weekend.
Van midden april tot begin mei zal ik naar Florianópolis gaan. Enkele foto's om van te genieten: (http://images.google.com/images?rlz=1C1CHMB_nlBR354BR355&sourceid=chrome&q=praia%20floripa&um=1&ie=UTF-8&sa=N&hl=nl&tab=wi)
Ik zal daar 2 weken in een gastgezin verblijven, naar school gaan, en de stad leren kennen.
Voor de rest denk ik dat er hier niet zoveel nieuws onder de zon ligt.
Vele groetjes
woensdag 24 februari 2010
Nog maar 4 maanden
hoidelieloi iedereen
Alles nog goed in het verre en koude Belgie? Hier is alles nog goed.
Sinds vanmiddag weet ik (eindelijk) dat ik naar de unif ga gaan. Ik zal journalistiek doen (er was niets anders). Dus tot vandaag moest ik weer terug gaan naar mn vroegere school, om opnieuw het laatste jaar te doen. Saaiheid alom natuurlijk. Veel meer dan slapen en kruiswoordraadsels oplossen heb ik daar wel niet gedaan denk ik. Vandaag was dan ook nog de airco in klas kapot, dus het was een hel (als je weet dat het hier 35 graden is). Gelukkig moeten degenen die niet moeten van hun ouders, morgen een dagjes skippen van de directie. Hahahaha. In Belgie zie ik het toch nog niet gebeuren. 'Als je mag van je ouders, mag je morgen thuisblijven omdat de verwarming niet werkt'. Brazilie hé. Kzal normaalgezien (als ik journalistiek doe) van 19.00 tot 22.30 les hebben (dit systeem zit hier heel anders in elkaar dan in Belgie).
Carnaval heb ik hier helaas niet meegemaakt. In mijn stad was er immers niks te doen, en van AFS mag je niet alleen reizen tijdens carnaval. Dat weekend was er wel de Formatura van mn broer.
De afgelopen weken ben ik ook 2 keer naar de cinema geweest met Felipe. Aja, en Caio zit nu in São Paulo, om te studeren
Vorig weekend ben ik dan naar Gloria, waar enkel Irina nu nog overschiet. Jacopo, Jaoo, Narim en Diane zijn terug naar hun land, en Silvia is verhuisd naar Campo Grande.
Voor de rest zijn er hier niet veel nieuwe dingen gebeurt of avonturen. Alles is hier zo gewoon geworden. Kga nu wel weer 2 keer per week gaan tenissen en 2 keer per week gaan voetballen. Vorig weekend is het uur hier ook veranderd, dus is het tijdsverschil 5 uur.
Kben ook vanmiddag mn Braziliaans paspoort gaan halen, blijkbaar was hij (na 6 maanden) klaar. Kmoest daar om naar de Federale politie, en daar is het net zoals in de verhaaltjes hé. In september moest ik mn paspoort gaan aanvragen, en er stond een hele wachtrij. 1 ambtenaar was aan het werken, de ander was een boekje aan het lezen, en de ander was gewoon een brief aan het schrijven. Vandaag kom ik daar toe (gelukkig stond er niemand te wachten. Kzeg 'ik kom mn paspoort afhalen'. Hij zegt 'oke', draait zich om, en begint aan de kapotte airco te werken met nog iemand. Na 5 minuten is de airco gemaakt, en begint hij mn pas te zoeken. De Braziliaanse leefstijl hé. Ik hou er toch zo van.
Zoals je in de titel kunt lezen, zal ik hier nog maar 4 maanden vertoeven, en dus betekent dit dat ik hier al 6 maand ben. De tijd vliegt hoor. Nog maar 4 maanden.
Gegroet
Sander
Alles nog goed in het verre en koude Belgie? Hier is alles nog goed.
Sinds vanmiddag weet ik (eindelijk) dat ik naar de unif ga gaan. Ik zal journalistiek doen (er was niets anders). Dus tot vandaag moest ik weer terug gaan naar mn vroegere school, om opnieuw het laatste jaar te doen. Saaiheid alom natuurlijk. Veel meer dan slapen en kruiswoordraadsels oplossen heb ik daar wel niet gedaan denk ik. Vandaag was dan ook nog de airco in klas kapot, dus het was een hel (als je weet dat het hier 35 graden is). Gelukkig moeten degenen die niet moeten van hun ouders, morgen een dagjes skippen van de directie. Hahahaha. In Belgie zie ik het toch nog niet gebeuren. 'Als je mag van je ouders, mag je morgen thuisblijven omdat de verwarming niet werkt'. Brazilie hé. Kzal normaalgezien (als ik journalistiek doe) van 19.00 tot 22.30 les hebben (dit systeem zit hier heel anders in elkaar dan in Belgie).
Carnaval heb ik hier helaas niet meegemaakt. In mijn stad was er immers niks te doen, en van AFS mag je niet alleen reizen tijdens carnaval. Dat weekend was er wel de Formatura van mn broer.
De afgelopen weken ben ik ook 2 keer naar de cinema geweest met Felipe. Aja, en Caio zit nu in São Paulo, om te studeren
Vorig weekend ben ik dan naar Gloria, waar enkel Irina nu nog overschiet. Jacopo, Jaoo, Narim en Diane zijn terug naar hun land, en Silvia is verhuisd naar Campo Grande.
Voor de rest zijn er hier niet veel nieuwe dingen gebeurt of avonturen. Alles is hier zo gewoon geworden. Kga nu wel weer 2 keer per week gaan tenissen en 2 keer per week gaan voetballen. Vorig weekend is het uur hier ook veranderd, dus is het tijdsverschil 5 uur.
Kben ook vanmiddag mn Braziliaans paspoort gaan halen, blijkbaar was hij (na 6 maanden) klaar. Kmoest daar om naar de Federale politie, en daar is het net zoals in de verhaaltjes hé. In september moest ik mn paspoort gaan aanvragen, en er stond een hele wachtrij. 1 ambtenaar was aan het werken, de ander was een boekje aan het lezen, en de ander was gewoon een brief aan het schrijven. Vandaag kom ik daar toe (gelukkig stond er niemand te wachten. Kzeg 'ik kom mn paspoort afhalen'. Hij zegt 'oke', draait zich om, en begint aan de kapotte airco te werken met nog iemand. Na 5 minuten is de airco gemaakt, en begint hij mn pas te zoeken. De Braziliaanse leefstijl hé. Ik hou er toch zo van.
Zoals je in de titel kunt lezen, zal ik hier nog maar 4 maanden vertoeven, en dus betekent dit dat ik hier al 6 maand ben. De tijd vliegt hoor. Nog maar 4 maanden.
Gegroet
Sander
dinsdag 9 februari 2010
Noordoostenreis
Hallo iedereen
Hier het verslag van mn reis. Ik heb ongeveer een maand gereisd (waarvan 1/3 ongeveer op de bus zitten was) samen met een stuk of 12 ander belgen, 20 duitsers, 2 italianen, een Hongkongenaar, 2 Amerikanen, een Oosterijkse, en dan vergeet ik er waarschijnlijk nog enkelen. In totaal waren met zo’n 40 uitwisselingsstudenten, 2 reisbegeleiders, en 1 vrijwilligster van AFS (die ons in de gaten moest houden). Het was een geweldige reis. Prachtige stranden en steden bezocht, geweldige mensen ontmoet,... Kortom een reis om nooit te vergeten.
Na 15 uur in de bus te hebben gezeten, kwam ik de dinsdagochtend aan in de grootstad São Paulo, waar alle andere AFS’ers zouden samenkomen om de noordoostenreis te beginnen.
Brasilia
Na een hele dag in de bus gezeten te hebben kwamen we aan in Brasilia. Daar stonden nog enkele AFS’ers te wachten. De volgende dag hebben we dan een citytour gedaan in Brasilia. Brasilia is de hoofdstad van Brazilie, en eigenlijk is het een vreemde stad. Het is een erg jonge stad dat in de vorm van een vliegtuig is gebouwd. Hier zijn ook alle officiele instanties gevestigd. Het parlement, de ministeries, je vindt ze in Brasilia. Het is ook een stad met enkele architectuele pareltjes. ’s Avonds hebben we ons dan tegoed gedaan aan pizza à volonté, en na nog een duikje in het zwembad genomen te hebben of in de sauna te zitten gingen we dan gaan slapen.
Lençois
Lençois is een klein dorpje die zo’n 1000 km van de Braziliaanse kust ligt. ’s Ochtend hebben we een enorme grot van 800 meter lang bezocht. Daarna volgde een wandeling naar de top van een berg, waar je een prachtig uitzicht had over de streek. Een prachtig uitzicht. Als beloning van de stevige wandeling gingen we tenslotte nog naar een rivier waar er ook een ‘cachoeira’ was; een soort van natuurlijke glijbaan, waar we jammergenoeg niet opmochten. ’s Avonds dan nog aan het zwembad gelegen en nog wat gebabbeld.
De volgende dag stond er een wandeling naar een rivier op het programma. Daar was er weer zo’n ‘cachoeira’, waar we deze keer wel opmochten. ’s Middags gingen we dan gaan middageten in het hotel, en daarna bezochten we eerst nog natuurlijke zwembaden, grotten met verschillende kleuren, en tenslotte nog een rivier waar we terug mochten in zwemmen. Nadat iedereen gedoucht en gegeten had, zagen we nog een capoeiera voorstelling, waar we dan ook mochten aan meedoen. Capoeiera is een soort van gevechts/danssport. We kregen ook een capoeierabroek. Er was ook een kerel bij die in een bekende film had meegedaan en nog een tijdje in Brugge had gewoond. Hij vertelde dat hij zelfs eens naar een KSA-bar was gegaan. Wat je toch allemaal niet tegenkomt in Brazilie hé.....
Salvador
Na de busreis zijn we nog in de vooravond naar een soort van beschermgebied voor schildpadden gegaan. De volgende dag begon met een citytour. Onze citytour startte met een bezoek aan de ‘Mercado Modelo’. Dit was een heel gebouw met allemaal kleine souvenirskraampjes. Nadat iedereen naar hartelust souvenirs gekocht had, gingen we met een lift naar het hogergelegen historische centrum van Salvador van waaruit we een mooi zicht hadden over de kust van Salvador. Uit de citytour bleek ook dat Salvador toch ook wel een stad is met veel daklozen, schooiers, bedelaars,... Het doet je toch wel zeker iets wanneer je een 10-jarig jongetje uit de vuilbak een bekertje met nog een bodempje fruitsap ziet halen en het opdrinkt. Hoeveel we ook klagen, we mogen toch blij zijn dat we in Belgie wonen. ’s Avonds was er dan nog een traditionele show met onder capoeiera. Salvador is namelijk DE capoeirastad bij uitstek.
De volgende dag mag ik toch wel benoemen als één van de onvergetelijkste dagen van de reis. We vertrokken al vroeg met een boot om naar een verlaten strand te varen op een eiland. Omdat de boot niet tot aan het strand kon varen, moesten we het laatste eindje zwemmen. Het was een erg hete dag. Maar het hoogtepunt van de dag moest nog beginnen. Om 3 uur gingen we terug met de boot want er stond namelijk een reuze Axé show op het programma. Axé is een muziekgenre waar ik erg van houd, en dan trad mn lievelingsgroep wel zeker op. Geweldig gewoon. Er zijn woorden tekort voor. Iedereen die staat de dansen, opgewekte muziek, 35 graden Celcius (ideale temperatuur voor een fris pintje zou je dan denken, maar we konden het vergeten, het was verboden op deze reis te drinken, anders werd je naar huis gestuud. Dus alle mensen die dachten dat ik daar het zwien heb uitgehangen (ja Femke), zaten mooi mis.) Enig minpuntje, er is wel geld gestolen van me. Gelukkig had ik alles in de bus gelaten en enkel een beetje geld in mn broekzak zitten. Er was een moment waar ik een man zn hand uit mn broekzak moest halen. Ook was er wel ng veel drugs. Maar gelukkig kon dit de feestvreugde niet bederven. Rond 9 uur ’s avonds werden we dan door 4 agenten in gevechtsuitrusting geescorteerd naar onze bus om te gaan eten en dan moe maar voldaan te gaan slapen.
Recife
De eerste dag zijn we naar ‘Porto de Galinhas’ geweest. Dit zou een van de beste stranden va n Brazilie moeten zijn. Ik vond het nogal middelmatig (later zouden we nog betere en veeeeeeeeeel mooiere tegenkomen). We kondern daar ook gaan snorkelen. De volgende dag een kleine citytour gedaan in Recife, vergezeld door enkel regenbuien. Daarna zijn we naar Olinda geweest, een dorpje op zo’n halfuurtje rijden van Recife, waar het net die dat voor-carnaval was ofzo. In de gietende regen dan maar meegelopen in de carnavalstoet en meegedanst. Jammergenoeg moesten we door de regen terug naar het hotel.
Fortaleza
De eerste dag zijn we naar een strand geweest met heeeeeeeel grote golven (oké, Michiel, als je dit leest, zal je waarschijnlijk denken ‘in Rio heb je veel grotere golven’, maar laat me in de waan van hé ;-) ). Dan had ik toen ik net met zo’n golf meegesleurd werd het geweldige idee om een koprol te maken met als gevolg een geschaafd voorhoofd en neus voor de volgende 10 dagen. Ook heeft bijna iedereen een massage laten doen daar.
Jericoacoara
Toen we na een halve dag met de bus te reizen aankwamen in een stadje moesten we allemaal uitstappen, want de bus kon niet tot in Jericoacoara raken. We moesten dus samen met de valiesen in jeeps nog zo’n 40 minuten rijden tot Jericoacoara. Het was een prachtige rit. We moesten door een soort van woestijn om er te geraken. Prachtig gewoon. Jericoacoara was vroeger een simpel vissersdorpje die nu meer een surfersparadijs is. Maar toch blijft het een simpel dorpje. Asfaltwegen kennen ze er niet. Alle wegen zijn gewoon zandwegen. Je kan er gerust ook ’s nachts in rondlopen, zonder gevaar. Hier heb je dus geen politie escorte nodig. Dus aangekomen namen we onze kamers in, om daarna nog iets te eten, het strand te verkennen, en een mislukte zondsondergang te bezichtigen. Daarna gingen we nog naar een klein feestje, dat nog redelijk meeviel. De volgende dag konden we dan voor de eerste keer uitslapen (iets dat ons echt wel deugd deed). Toen we lekker uitgeslapen waren, gingen we naar het strand voor de rest van de dag. ’s Avonds probeerden we weer de zondsondergang waar te nemen. De zon leek op de goede weg, maar de wolken namen op het einde toch maar weer de bovenhand. De dag sloten we af met een redelijk saai feestje (niet echt een feestje te noemen eigenlijk). De laatste dag in Jericoacoara was voor de verandering nog maar eens een onvergetelijke dag. We deden een tocht in de half-woestijn met buggy’s (kleine jeeps). Op een bepaald moment moesten we zelfs met de buggy’s op een vlot, voortgeduwd door mannen en kinderen met langen stokken die tot aan de bodem rijkten, om een stuk zee over te steken. Onderweg maakten we enkele kleine stops om van het uitzicht te genieten of te zwemmen. Tijdens de middag maakten we dan een grote stop aan een zoetwatermeer, midden in die woestijn. Woorden zijn er tekort voor, bekijk de foto’s maar (die ik ng van de week zal proberen up te loaden). ’s Avonds hadden we dan nog Forro-lessen. Forro is een muziekstijl waarbij je in paren danst.
Natal
’s Ochtends konden we keizen uit ofwel lekker uitslapen en aan het hotel/strand blijven liggen ofwel naar een of ander fort te gaan bezoeken. Ik nam dus maar het wijze besluit om in het hotel te blijven samen met nog een stuk of 10 anderen (bleek later ook de beste keuze te zijn). De dag was dus gevuld met luieren, zwemmen, voetbal en zelfs aquagym
Itacaré
De eerste dag gingen we naar een redelijk verlaten strand, en daarna maakten we nog een wandeling naar 3 andere (verlaten) stranden. Dit waren toch wel de mooiste stranden die we gezien hebben gedurende de hele reis. Prachtig gewoon. De volgende dag stond er normaal een rafting op het programma, maar omdat er de dag voordien net een ongeval gebeurt was, was het afgelast. Dus gingen we maar voor de verandering naar een ander prachtig strand, waar ik oa gedeathride heb.
Porto Seguro
We kwamen ’s middags toe in Porto Seguro. We hadden dus nog voldoende tijd om wat te zwemmen, luieren, slapen.... . s’Avonds stond er dan een feestje op het programma. Om daar te geraken moesten we eerst een boot nemen, want het feestje was op een eiland. En het was een geweldig feestje. We kwamen weer terug aan in het hotel toen de zon al opkwam. De volgende dag zijn we gewoon naar een strand gegaan. De dag daarop zijn hebben we eerst een kleine citytour gedaan in Porto Seguro. Daarna zijn we naar Axé Moi geweest. Dit was één van de grootste strandbarakken waar plaats was voor 8000 man. Er was ook de hele tijd doorlopend Axémuziek te horen en optredens. Je kon ook gerust meedansen op de dansvloer, die uitgerust was met gigantische sproeiers om voor afkoeling te zorgen. Het werd een onvergetelijke dag.
Rio de Janeiro
De eerste dag in Rio bezochten we een soort van historisch centrum ofzo, en oa ook een koffiehuis waar koning Albert nog geweest was. Het was ook stikkend heet. Daarna nog de enorme straat gepasseerd waar de carnavalsstoet passeert; de sambedrome ofzo. Op het einde van de dag bestegen we doormiddel van 2 kabelliften de ‘Pão de açucar’ of het suikerbrood. Van daaruit hadden we een prachtig zicht over Rio. We hadden ook geluk dat het blauwe hemel was, want ik kan begrijpen dat het niet echt de moeite is als je helemaal in de wolken zit. ’s Avonds stond er nog een voetbalmatch in maracanã op het programma tussen Flamengo en nog een ander team. De match opzich was slecht (3-3, maar je moet weten dat Flamengo kampioen van Brasil is, en het ander team een ploeg uit lagere klasse is), de sfeer was wel tof (alhoewel er maar 7000 man was). Maar geef mij toch maar een match van Club Brugge. Bruges ‘till I die. De volgende dag gingen we opnieuw naar Maracanã, maar deze keer om het stadion te bezichtigen. Daarna bezochten we het wereldwonder ‘christo Redentor’, het enorme Jezusbeeld. Nadat we met een treintje waren omhoog gegaan hadden we een prachtig zicht over Rio. Een onvergetelijk moment. Tenslotte hebben we nog enkel uurtjes op Copacabana vertoefd. ’s Avonds hadden we dan nog Funk, en samba lessen, waar ik dan tot de vaststelling gekomen ben dat mn toekomst niet ligt in het Sambe of Funkdansen. Helaas was deze dag ook de laatste dag van de Noordoostenreis. ’s Avonds kreeg ik dan ook nog te horen dat ik van AFS geen toelating kreeg om de volgende dag met de bus naar Dourados te gaan, dus moeste ik nog een vliegtuig nemen. Uiteindelijk ben ik dan zaterdagavond in Dourados aangekomen.
Dit was dus mn hele reisverslag, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Ik aleszinds van de reis. Het was een onvergetelijke reis (en zoals dit bijvoegelijk naamwoord al zegt) om nooit te vergeten.
Dit weekend begint er ook een groot feest, het wordt carnaval ofzo genoemd. Ik weet nog niet wat ik ga doen, want in mn stad is er niks, en door die geweldige AFS-regels mag je niet reizen tijdens carnaval. Ik laat het jullie wel weten.
Gegroet
Sander
Hier het verslag van mn reis. Ik heb ongeveer een maand gereisd (waarvan 1/3 ongeveer op de bus zitten was) samen met een stuk of 12 ander belgen, 20 duitsers, 2 italianen, een Hongkongenaar, 2 Amerikanen, een Oosterijkse, en dan vergeet ik er waarschijnlijk nog enkelen. In totaal waren met zo’n 40 uitwisselingsstudenten, 2 reisbegeleiders, en 1 vrijwilligster van AFS (die ons in de gaten moest houden). Het was een geweldige reis. Prachtige stranden en steden bezocht, geweldige mensen ontmoet,... Kortom een reis om nooit te vergeten.
Na 15 uur in de bus te hebben gezeten, kwam ik de dinsdagochtend aan in de grootstad São Paulo, waar alle andere AFS’ers zouden samenkomen om de noordoostenreis te beginnen.
Brasilia
Na een hele dag in de bus gezeten te hebben kwamen we aan in Brasilia. Daar stonden nog enkele AFS’ers te wachten. De volgende dag hebben we dan een citytour gedaan in Brasilia. Brasilia is de hoofdstad van Brazilie, en eigenlijk is het een vreemde stad. Het is een erg jonge stad dat in de vorm van een vliegtuig is gebouwd. Hier zijn ook alle officiele instanties gevestigd. Het parlement, de ministeries, je vindt ze in Brasilia. Het is ook een stad met enkele architectuele pareltjes. ’s Avonds hebben we ons dan tegoed gedaan aan pizza à volonté, en na nog een duikje in het zwembad genomen te hebben of in de sauna te zitten gingen we dan gaan slapen.
Lençois
Lençois is een klein dorpje die zo’n 1000 km van de Braziliaanse kust ligt. ’s Ochtend hebben we een enorme grot van 800 meter lang bezocht. Daarna volgde een wandeling naar de top van een berg, waar je een prachtig uitzicht had over de streek. Een prachtig uitzicht. Als beloning van de stevige wandeling gingen we tenslotte nog naar een rivier waar er ook een ‘cachoeira’ was; een soort van natuurlijke glijbaan, waar we jammergenoeg niet opmochten. ’s Avonds dan nog aan het zwembad gelegen en nog wat gebabbeld.
De volgende dag stond er een wandeling naar een rivier op het programma. Daar was er weer zo’n ‘cachoeira’, waar we deze keer wel opmochten. ’s Middags gingen we dan gaan middageten in het hotel, en daarna bezochten we eerst nog natuurlijke zwembaden, grotten met verschillende kleuren, en tenslotte nog een rivier waar we terug mochten in zwemmen. Nadat iedereen gedoucht en gegeten had, zagen we nog een capoeiera voorstelling, waar we dan ook mochten aan meedoen. Capoeiera is een soort van gevechts/danssport. We kregen ook een capoeierabroek. Er was ook een kerel bij die in een bekende film had meegedaan en nog een tijdje in Brugge had gewoond. Hij vertelde dat hij zelfs eens naar een KSA-bar was gegaan. Wat je toch allemaal niet tegenkomt in Brazilie hé.....
Salvador
Na de busreis zijn we nog in de vooravond naar een soort van beschermgebied voor schildpadden gegaan. De volgende dag begon met een citytour. Onze citytour startte met een bezoek aan de ‘Mercado Modelo’. Dit was een heel gebouw met allemaal kleine souvenirskraampjes. Nadat iedereen naar hartelust souvenirs gekocht had, gingen we met een lift naar het hogergelegen historische centrum van Salvador van waaruit we een mooi zicht hadden over de kust van Salvador. Uit de citytour bleek ook dat Salvador toch ook wel een stad is met veel daklozen, schooiers, bedelaars,... Het doet je toch wel zeker iets wanneer je een 10-jarig jongetje uit de vuilbak een bekertje met nog een bodempje fruitsap ziet halen en het opdrinkt. Hoeveel we ook klagen, we mogen toch blij zijn dat we in Belgie wonen. ’s Avonds was er dan nog een traditionele show met onder capoeiera. Salvador is namelijk DE capoeirastad bij uitstek.
De volgende dag mag ik toch wel benoemen als één van de onvergetelijkste dagen van de reis. We vertrokken al vroeg met een boot om naar een verlaten strand te varen op een eiland. Omdat de boot niet tot aan het strand kon varen, moesten we het laatste eindje zwemmen. Het was een erg hete dag. Maar het hoogtepunt van de dag moest nog beginnen. Om 3 uur gingen we terug met de boot want er stond namelijk een reuze Axé show op het programma. Axé is een muziekgenre waar ik erg van houd, en dan trad mn lievelingsgroep wel zeker op. Geweldig gewoon. Er zijn woorden tekort voor. Iedereen die staat de dansen, opgewekte muziek, 35 graden Celcius (ideale temperatuur voor een fris pintje zou je dan denken, maar we konden het vergeten, het was verboden op deze reis te drinken, anders werd je naar huis gestuud. Dus alle mensen die dachten dat ik daar het zwien heb uitgehangen (ja Femke), zaten mooi mis.) Enig minpuntje, er is wel geld gestolen van me. Gelukkig had ik alles in de bus gelaten en enkel een beetje geld in mn broekzak zitten. Er was een moment waar ik een man zn hand uit mn broekzak moest halen. Ook was er wel ng veel drugs. Maar gelukkig kon dit de feestvreugde niet bederven. Rond 9 uur ’s avonds werden we dan door 4 agenten in gevechtsuitrusting geescorteerd naar onze bus om te gaan eten en dan moe maar voldaan te gaan slapen.
Recife
De eerste dag zijn we naar ‘Porto de Galinhas’ geweest. Dit zou een van de beste stranden va n Brazilie moeten zijn. Ik vond het nogal middelmatig (later zouden we nog betere en veeeeeeeeeel mooiere tegenkomen). We kondern daar ook gaan snorkelen. De volgende dag een kleine citytour gedaan in Recife, vergezeld door enkel regenbuien. Daarna zijn we naar Olinda geweest, een dorpje op zo’n halfuurtje rijden van Recife, waar het net die dat voor-carnaval was ofzo. In de gietende regen dan maar meegelopen in de carnavalstoet en meegedanst. Jammergenoeg moesten we door de regen terug naar het hotel.
Fortaleza
De eerste dag zijn we naar een strand geweest met heeeeeeeel grote golven (oké, Michiel, als je dit leest, zal je waarschijnlijk denken ‘in Rio heb je veel grotere golven’, maar laat me in de waan van hé ;-) ). Dan had ik toen ik net met zo’n golf meegesleurd werd het geweldige idee om een koprol te maken met als gevolg een geschaafd voorhoofd en neus voor de volgende 10 dagen. Ook heeft bijna iedereen een massage laten doen daar.
Jericoacoara
Toen we na een halve dag met de bus te reizen aankwamen in een stadje moesten we allemaal uitstappen, want de bus kon niet tot in Jericoacoara raken. We moesten dus samen met de valiesen in jeeps nog zo’n 40 minuten rijden tot Jericoacoara. Het was een prachtige rit. We moesten door een soort van woestijn om er te geraken. Prachtig gewoon. Jericoacoara was vroeger een simpel vissersdorpje die nu meer een surfersparadijs is. Maar toch blijft het een simpel dorpje. Asfaltwegen kennen ze er niet. Alle wegen zijn gewoon zandwegen. Je kan er gerust ook ’s nachts in rondlopen, zonder gevaar. Hier heb je dus geen politie escorte nodig. Dus aangekomen namen we onze kamers in, om daarna nog iets te eten, het strand te verkennen, en een mislukte zondsondergang te bezichtigen. Daarna gingen we nog naar een klein feestje, dat nog redelijk meeviel. De volgende dag konden we dan voor de eerste keer uitslapen (iets dat ons echt wel deugd deed). Toen we lekker uitgeslapen waren, gingen we naar het strand voor de rest van de dag. ’s Avonds probeerden we weer de zondsondergang waar te nemen. De zon leek op de goede weg, maar de wolken namen op het einde toch maar weer de bovenhand. De dag sloten we af met een redelijk saai feestje (niet echt een feestje te noemen eigenlijk). De laatste dag in Jericoacoara was voor de verandering nog maar eens een onvergetelijke dag. We deden een tocht in de half-woestijn met buggy’s (kleine jeeps). Op een bepaald moment moesten we zelfs met de buggy’s op een vlot, voortgeduwd door mannen en kinderen met langen stokken die tot aan de bodem rijkten, om een stuk zee over te steken. Onderweg maakten we enkele kleine stops om van het uitzicht te genieten of te zwemmen. Tijdens de middag maakten we dan een grote stop aan een zoetwatermeer, midden in die woestijn. Woorden zijn er tekort voor, bekijk de foto’s maar (die ik ng van de week zal proberen up te loaden). ’s Avonds hadden we dan nog Forro-lessen. Forro is een muziekstijl waarbij je in paren danst.
Natal
’s Ochtends konden we keizen uit ofwel lekker uitslapen en aan het hotel/strand blijven liggen ofwel naar een of ander fort te gaan bezoeken. Ik nam dus maar het wijze besluit om in het hotel te blijven samen met nog een stuk of 10 anderen (bleek later ook de beste keuze te zijn). De dag was dus gevuld met luieren, zwemmen, voetbal en zelfs aquagym
Itacaré
De eerste dag gingen we naar een redelijk verlaten strand, en daarna maakten we nog een wandeling naar 3 andere (verlaten) stranden. Dit waren toch wel de mooiste stranden die we gezien hebben gedurende de hele reis. Prachtig gewoon. De volgende dag stond er normaal een rafting op het programma, maar omdat er de dag voordien net een ongeval gebeurt was, was het afgelast. Dus gingen we maar voor de verandering naar een ander prachtig strand, waar ik oa gedeathride heb.
Porto Seguro
We kwamen ’s middags toe in Porto Seguro. We hadden dus nog voldoende tijd om wat te zwemmen, luieren, slapen.... . s’Avonds stond er dan een feestje op het programma. Om daar te geraken moesten we eerst een boot nemen, want het feestje was op een eiland. En het was een geweldig feestje. We kwamen weer terug aan in het hotel toen de zon al opkwam. De volgende dag zijn we gewoon naar een strand gegaan. De dag daarop zijn hebben we eerst een kleine citytour gedaan in Porto Seguro. Daarna zijn we naar Axé Moi geweest. Dit was één van de grootste strandbarakken waar plaats was voor 8000 man. Er was ook de hele tijd doorlopend Axémuziek te horen en optredens. Je kon ook gerust meedansen op de dansvloer, die uitgerust was met gigantische sproeiers om voor afkoeling te zorgen. Het werd een onvergetelijke dag.
Rio de Janeiro
De eerste dag in Rio bezochten we een soort van historisch centrum ofzo, en oa ook een koffiehuis waar koning Albert nog geweest was. Het was ook stikkend heet. Daarna nog de enorme straat gepasseerd waar de carnavalsstoet passeert; de sambedrome ofzo. Op het einde van de dag bestegen we doormiddel van 2 kabelliften de ‘Pão de açucar’ of het suikerbrood. Van daaruit hadden we een prachtig zicht over Rio. We hadden ook geluk dat het blauwe hemel was, want ik kan begrijpen dat het niet echt de moeite is als je helemaal in de wolken zit. ’s Avonds stond er nog een voetbalmatch in maracanã op het programma tussen Flamengo en nog een ander team. De match opzich was slecht (3-3, maar je moet weten dat Flamengo kampioen van Brasil is, en het ander team een ploeg uit lagere klasse is), de sfeer was wel tof (alhoewel er maar 7000 man was). Maar geef mij toch maar een match van Club Brugge. Bruges ‘till I die. De volgende dag gingen we opnieuw naar Maracanã, maar deze keer om het stadion te bezichtigen. Daarna bezochten we het wereldwonder ‘christo Redentor’, het enorme Jezusbeeld. Nadat we met een treintje waren omhoog gegaan hadden we een prachtig zicht over Rio. Een onvergetelijk moment. Tenslotte hebben we nog enkel uurtjes op Copacabana vertoefd. ’s Avonds hadden we dan nog Funk, en samba lessen, waar ik dan tot de vaststelling gekomen ben dat mn toekomst niet ligt in het Sambe of Funkdansen. Helaas was deze dag ook de laatste dag van de Noordoostenreis. ’s Avonds kreeg ik dan ook nog te horen dat ik van AFS geen toelating kreeg om de volgende dag met de bus naar Dourados te gaan, dus moeste ik nog een vliegtuig nemen. Uiteindelijk ben ik dan zaterdagavond in Dourados aangekomen.
Dit was dus mn hele reisverslag, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Ik aleszinds van de reis. Het was een onvergetelijke reis (en zoals dit bijvoegelijk naamwoord al zegt) om nooit te vergeten.
Dit weekend begint er ook een groot feest, het wordt carnaval ofzo genoemd. Ik weet nog niet wat ik ga doen, want in mn stad is er niks, en door die geweldige AFS-regels mag je niet reizen tijdens carnaval. Ik laat het jullie wel weten.
Gegroet
Sander
donderdag 28 januari 2010
Noordoosten reis
voor wie de noordoostenreis een beetje wilt volgen, hier is een blog van de reisorganisatie zelf (wel in het Engels en/of portugees)
maandag 4 januari 2010
Laatste berichtje
Vlug nog voor ik ga slapen een berichtje.
Oudejaar samen met de familie gevierd, en eigenlijk de rest van de dagen ook nog met de hele familie samen geweest.
Morgen (voor jullie al vandaag)vertrek ik dus om 3 uur 's middags (7 uur bij jullie) met de bus voor een 15-uren durende busreis, om dan nog om 7 uur 's morgens plaatselijke tijd in São Paulo aan te komen. Het verdere verloop van mn reis kun je lezen op mn vorige blogbericht onderaan. Kzie het enorm zitten. Kzal na die reis trouwens waarschijnlijk nog een week bij mn nonkel en tante verblijven om São Paulo te kennen. En heeeeeeeeeel mss daar ook tijdens carnaval vertoeven, maar waarschijnlijk zal AFS weer in de weg liggen. je zult dus nu waarschijnlijk eventjes niets meer van me horen, maar kzal toch proberen om tijdens de reis eens een internetcafé of zoiets binnen te springen.
Veeeeeeeeeeeeele groetjes
jullie Braziliaan
Sander
Oudejaar samen met de familie gevierd, en eigenlijk de rest van de dagen ook nog met de hele familie samen geweest.
Morgen (voor jullie al vandaag)vertrek ik dus om 3 uur 's middags (7 uur bij jullie) met de bus voor een 15-uren durende busreis, om dan nog om 7 uur 's morgens plaatselijke tijd in São Paulo aan te komen. Het verdere verloop van mn reis kun je lezen op mn vorige blogbericht onderaan. Kzie het enorm zitten. Kzal na die reis trouwens waarschijnlijk nog een week bij mn nonkel en tante verblijven om São Paulo te kennen. En heeeeeeeeeel mss daar ook tijdens carnaval vertoeven, maar waarschijnlijk zal AFS weer in de weg liggen. je zult dus nu waarschijnlijk eventjes niets meer van me horen, maar kzal toch proberen om tijdens de reis eens een internetcafé of zoiets binnen te springen.
Veeeeeeeeeeeeele groetjes
jullie Braziliaan
Sander
Abonneren op:
Posts (Atom)