Noordoostenreis

Hallo iedereen
Hier het verslag van mn reis. Ik heb ongeveer een maand gereisd (waarvan 1/3 ongeveer op de bus zitten was) samen met een stuk of 12 ander belgen, 20 duitsers, 2 italianen, een Hongkongenaar, 2 Amerikanen, een Oosterijkse, en dan vergeet ik er waarschijnlijk nog enkelen. In totaal waren met zo’n 40 uitwisselingsstudenten, 2 reisbegeleiders, en 1 vrijwilligster van AFS (die ons in de gaten moest houden). Het was een geweldige reis. Prachtige stranden en steden bezocht, geweldige mensen ontmoet,... Kortom een reis om nooit te vergeten.
Na 15 uur in de bus te hebben gezeten, kwam ik de dinsdagochtend aan in de grootstad São Paulo, waar alle andere AFS’ers zouden samenkomen om de noordoostenreis te beginnen.

Brasilia
Na een hele dag in de bus gezeten te hebben kwamen we aan in Brasilia. Daar stonden nog enkele AFS’ers te wachten. De volgende dag hebben we dan een citytour gedaan in Brasilia. Brasilia is de hoofdstad van Brazilie, en eigenlijk is het een vreemde stad. Het is een erg jonge stad dat in de vorm van een vliegtuig is gebouwd. Hier zijn ook alle officiele instanties gevestigd. Het parlement, de ministeries, je vindt ze in Brasilia. Het is ook een stad met enkele architectuele pareltjes. ’s Avonds hebben we ons dan tegoed gedaan aan pizza à volonté, en na nog een duikje in het zwembad genomen te hebben of in de sauna te zitten gingen we dan gaan slapen.

Lençois
Lençois is een klein dorpje die zo’n 1000 km van de Braziliaanse kust ligt. ’s Ochtend hebben we een enorme grot van 800 meter lang bezocht. Daarna volgde een wandeling naar de top van een berg, waar je een prachtig uitzicht had over de streek. Een prachtig uitzicht. Als beloning van de stevige wandeling gingen we tenslotte nog naar een rivier waar er ook een ‘cachoeira’ was; een soort van natuurlijke glijbaan, waar we jammergenoeg niet opmochten. ’s Avonds dan nog aan het zwembad gelegen en nog wat gebabbeld.
De volgende dag stond er een wandeling naar een rivier op het programma. Daar was er weer zo’n ‘cachoeira’, waar we deze keer wel opmochten. ’s Middags gingen we dan gaan middageten in het hotel, en daarna bezochten we eerst nog natuurlijke zwembaden, grotten met verschillende kleuren, en tenslotte nog een rivier waar we terug mochten in zwemmen. Nadat iedereen gedoucht en gegeten had, zagen we nog een capoeiera voorstelling, waar we dan ook mochten aan meedoen. Capoeiera is een soort van gevechts/danssport. We kregen ook een capoeierabroek. Er was ook een kerel bij die in een bekende film had meegedaan en nog een tijdje in Brugge had gewoond. Hij vertelde dat hij zelfs eens naar een KSA-bar was gegaan. Wat je toch allemaal niet tegenkomt in Brazilie hé.....

Salvador
Na de busreis zijn we nog in de vooravond naar een soort van beschermgebied voor schildpadden gegaan. De volgende dag begon met een citytour. Onze citytour startte met een bezoek aan de ‘Mercado Modelo’. Dit was een heel gebouw met allemaal kleine souvenirskraampjes. Nadat iedereen naar hartelust souvenirs gekocht had, gingen we met een lift naar het hogergelegen historische centrum van Salvador van waaruit we een mooi zicht hadden over de kust van Salvador. Uit de citytour bleek ook dat Salvador toch ook wel een stad is met veel daklozen, schooiers, bedelaars,... Het doet je toch wel zeker iets wanneer je een 10-jarig jongetje uit de vuilbak een bekertje met nog een bodempje fruitsap ziet halen en het opdrinkt. Hoeveel we ook klagen, we mogen toch blij zijn dat we in Belgie wonen. ’s Avonds was er dan nog een traditionele show met onder capoeiera. Salvador is namelijk DE capoeirastad bij uitstek.
De volgende dag mag ik toch wel benoemen als één van de onvergetelijkste dagen van de reis. We vertrokken al vroeg met een boot om naar een verlaten strand te varen op een eiland. Omdat de boot niet tot aan het strand kon varen, moesten we het laatste eindje zwemmen. Het was een erg hete dag. Maar het hoogtepunt van de dag moest nog beginnen. Om 3 uur gingen we terug met de boot want er stond namelijk een reuze Axé show op het programma. Axé is een muziekgenre waar ik erg van houd, en dan trad mn lievelingsgroep wel zeker op. Geweldig gewoon. Er zijn woorden tekort voor. Iedereen die staat de dansen, opgewekte muziek, 35 graden Celcius (ideale temperatuur voor een fris pintje zou je dan denken, maar we konden het vergeten, het was verboden op deze reis te drinken, anders werd je naar huis gestuud. Dus alle mensen die dachten dat ik daar het zwien heb uitgehangen (ja Femke), zaten mooi mis.) Enig minpuntje, er is wel geld gestolen van me. Gelukkig had ik alles in de bus gelaten en enkel een beetje geld in mn broekzak zitten. Er was een moment waar ik een man zn hand uit mn broekzak moest halen. Ook was er wel ng veel drugs. Maar gelukkig kon dit de feestvreugde niet bederven. Rond 9 uur ’s avonds werden we dan door 4 agenten in gevechtsuitrusting geescorteerd naar onze bus om te gaan eten en dan moe maar voldaan te gaan slapen.

Recife
De eerste dag zijn we naar ‘Porto de Galinhas’ geweest. Dit zou een van de beste stranden va n Brazilie moeten zijn. Ik vond het nogal middelmatig (later zouden we nog betere en veeeeeeeeeel mooiere tegenkomen). We kondern daar ook gaan snorkelen. De volgende dag een kleine citytour gedaan in Recife, vergezeld door enkel regenbuien. Daarna zijn we naar Olinda geweest, een dorpje op zo’n halfuurtje rijden van Recife, waar het net die dat voor-carnaval was ofzo. In de gietende regen dan maar meegelopen in de carnavalstoet en meegedanst. Jammergenoeg moesten we door de regen terug naar het hotel.

Fortaleza
De eerste dag zijn we naar een strand geweest met heeeeeeeel grote golven (oké, Michiel, als je dit leest, zal je waarschijnlijk denken ‘in Rio heb je veel grotere golven’, maar laat me in de waan van hé ;-) ). Dan had ik toen ik net met zo’n golf meegesleurd werd het geweldige idee om een koprol te maken met als gevolg een geschaafd voorhoofd en neus voor de volgende 10 dagen. Ook heeft bijna iedereen een massage laten doen daar.

Jericoacoara
Toen we na een halve dag met de bus te reizen aankwamen in een stadje moesten we allemaal uitstappen, want de bus kon niet tot in Jericoacoara raken. We moesten dus samen met de valiesen in jeeps nog zo’n 40 minuten rijden tot Jericoacoara. Het was een prachtige rit. We moesten door een soort van woestijn om er te geraken. Prachtig gewoon. Jericoacoara was vroeger een simpel vissersdorpje die nu meer een surfersparadijs is. Maar toch blijft het een simpel dorpje. Asfaltwegen kennen ze er niet. Alle wegen zijn gewoon zandwegen. Je kan er gerust ook ’s nachts in rondlopen, zonder gevaar. Hier heb je dus geen politie escorte nodig. Dus aangekomen namen we onze kamers in, om daarna nog iets te eten, het strand te verkennen, en een mislukte zondsondergang te bezichtigen. Daarna gingen we nog naar een klein feestje, dat nog redelijk meeviel. De volgende dag konden we dan voor de eerste keer uitslapen (iets dat ons echt wel deugd deed). Toen we lekker uitgeslapen waren, gingen we naar het strand voor de rest van de dag. ’s Avonds probeerden we weer de zondsondergang waar te nemen. De zon leek op de goede weg, maar de wolken namen op het einde toch maar weer de bovenhand. De dag sloten we af met een redelijk saai feestje (niet echt een feestje te noemen eigenlijk). De laatste dag in Jericoacoara was voor de verandering nog maar eens een onvergetelijke dag. We deden een tocht in de half-woestijn met buggy’s (kleine jeeps). Op een bepaald moment moesten we zelfs met de buggy’s op een vlot, voortgeduwd door mannen en kinderen met langen stokken die tot aan de bodem rijkten, om een stuk zee over te steken. Onderweg maakten we enkele kleine stops om van het uitzicht te genieten of te zwemmen. Tijdens de middag maakten we dan een grote stop aan een zoetwatermeer, midden in die woestijn. Woorden zijn er tekort voor, bekijk de foto’s maar (die ik ng van de week zal proberen up te loaden). ’s Avonds hadden we dan nog Forro-lessen. Forro is een muziekstijl waarbij je in paren danst.

Natal
’s Ochtends konden we keizen uit ofwel lekker uitslapen en aan het hotel/strand blijven liggen ofwel naar een of ander fort te gaan bezoeken. Ik nam dus maar het wijze besluit om in het hotel te blijven samen met nog een stuk of 10 anderen (bleek later ook de beste keuze te zijn). De dag was dus gevuld met luieren, zwemmen, voetbal en zelfs aquagym

Itacaré
De eerste dag gingen we naar een redelijk verlaten strand, en daarna maakten we nog een wandeling naar 3 andere (verlaten) stranden. Dit waren toch wel de mooiste stranden die we gezien hebben gedurende de hele reis. Prachtig gewoon. De volgende dag stond er normaal een rafting op het programma, maar omdat er de dag voordien net een ongeval gebeurt was, was het afgelast. Dus gingen we maar voor de verandering naar een ander prachtig strand, waar ik oa gedeathride heb.

Porto Seguro
We kwamen ’s middags toe in Porto Seguro. We hadden dus nog voldoende tijd om wat te zwemmen, luieren, slapen.... . s’Avonds stond er dan een feestje op het programma. Om daar te geraken moesten we eerst een boot nemen, want het feestje was op een eiland. En het was een geweldig feestje. We kwamen weer terug aan in het hotel toen de zon al opkwam. De volgende dag zijn we gewoon naar een strand gegaan. De dag daarop zijn hebben we eerst een kleine citytour gedaan in Porto Seguro. Daarna zijn we naar Axé Moi geweest. Dit was één van de grootste strandbarakken waar plaats was voor 8000 man. Er was ook de hele tijd doorlopend Axémuziek te horen en optredens. Je kon ook gerust meedansen op de dansvloer, die uitgerust was met gigantische sproeiers om voor afkoeling te zorgen. Het werd een onvergetelijke dag.

Rio de Janeiro
De eerste dag in Rio bezochten we een soort van historisch centrum ofzo, en oa ook een koffiehuis waar koning Albert nog geweest was. Het was ook stikkend heet. Daarna nog de enorme straat gepasseerd waar de carnavalsstoet passeert; de sambedrome ofzo. Op het einde van de dag bestegen we doormiddel van 2 kabelliften de ‘Pão de açucar’ of het suikerbrood. Van daaruit hadden we een prachtig zicht over Rio. We hadden ook geluk dat het blauwe hemel was, want ik kan begrijpen dat het niet echt de moeite is als je helemaal in de wolken zit. ’s Avonds stond er nog een voetbalmatch in maracanã op het programma tussen Flamengo en nog een ander team. De match opzich was slecht (3-3, maar je moet weten dat Flamengo kampioen van Brasil is, en het ander team een ploeg uit lagere klasse is), de sfeer was wel tof (alhoewel er maar 7000 man was). Maar geef mij toch maar een match van Club Brugge. Bruges ‘till I die. De volgende dag gingen we opnieuw naar Maracanã, maar deze keer om het stadion te bezichtigen. Daarna bezochten we het wereldwonder ‘christo Redentor’, het enorme Jezusbeeld. Nadat we met een treintje waren omhoog gegaan hadden we een prachtig zicht over Rio. Een onvergetelijk moment. Tenslotte hebben we nog enkel uurtjes op Copacabana vertoefd. ’s Avonds hadden we dan nog Funk, en samba lessen, waar ik dan tot de vaststelling gekomen ben dat mn toekomst niet ligt in het Sambe of Funkdansen. Helaas was deze dag ook de laatste dag van de Noordoostenreis. ’s Avonds kreeg ik dan ook nog te horen dat ik van AFS geen toelating kreeg om de volgende dag met de bus naar Dourados te gaan, dus moeste ik nog een vliegtuig nemen. Uiteindelijk ben ik dan zaterdagavond in Dourados aangekomen.

Dit was dus mn hele reisverslag, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Ik aleszinds van de reis. Het was een onvergetelijke reis (en zoals dit bijvoegelijk naamwoord al zegt) om nooit te vergeten.

Dit weekend begint er ook een groot feest, het wordt carnaval ofzo genoemd. Ik weet nog niet wat ik ga doen, want in mn stad is er niks, en door die geweldige AFS-regels mag je niet reizen tijdens carnaval. Ik laat het jullie wel weten.
Gegroet
Sander